ზვიად გამსახურდიას სიტყვა, წარმოთქმული 1990 წლის 26 მაისს

დღეს შევიკრიბეთ ამ მიწაზე, სადაც დამოუკიდებელი დემოკრატიული რესპუბლიკის ხანაში იმართებოდა მიტინგები და შეკრებები. დღეს ჩვენთან არიან ის სულები, საქართველოს თავისუფლებისათვის მრავალი მათგანი შემდგომში წამებულნი, საქართველოს დამოუკიდებლობის სულის ჩამდგმენლი და ამ დღეს გვმართებს დიდი დაფიქრება და დიდი ანალიზი ჩვენი ბრძოლის, ჩვენი ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის სწორი კურსის განსაზღვრისათვის.

მეგობრებო! გილოცავთ ყველა ქართველისათვის ამ ღირსსახსოვარ დღეს. და დღეს, მეგობრებო, უნდა ითქვას სიმართლე, რამეთუ სიმართლისათვის მოგვავლინა უფალმა ჩვენ, სიმართლისათვის მოავლინა ქართველი ერი, რათა მან სწამოს ჭეშმარიტი, რათა მან სწამოს ქრისტესთვის, რათა იგი გაბრწყინდეს მსოფლიო ხალხთა წინაშე, ვითარცა ქომაგი ჭეშმარიტებისა. მეგობრებო, ნუ იყოფინ ორპირობა და გულაღრძილობა ამ დღეს, ამ წმინდა მიწაზე, სადაც წინაპართა აჩრდილები თავს დაგვტრიალებენ, სადაც სულმნათი მერაბ კოსტავა გადმოგვცქერის ზეციური საქართველოდან, სადაც წმინდა ილია მართალი დაგვცქერის ჩვენ, ჩვენს მირვე წამებული ილია მართალი.

დიდი და დღესაც მავნე საბჭოთა ტრადიციის ისტორიიდან :

 ძერჟინსკის დროს დაწყებული და სოციალისტური შრომის გმირი,შინაგანი სამსახურის გენერალ-მაიორი და დიდი დემოკრატი ედუარდ შევარდნაძის დროს გაგრძელებული საშინელების ისტორიიდან...
Эдуард  Амвро́сиевич Шевардна́дзе (груз. ედუარდ ამბროსის ძე შევარდნაძე, Эдуа́рд Амбро́сис дзе Шевардна́дзе) (р. 25 января 1928 года, с. Мамати Ланчхутского района Грузинской ССР) — советский и грузинский политический и государственный деятель, Министр охраны общественного порядка Грузинской ССР (1965—1968 гг.), Министр внутренних дел Грузинской ССР (1968—1972 гг.), первый секретарь ЦК КП Грузии (1972—1985 гг.), Министр иностранных дел СССР (1985—1990 гг.), Министр иностранных дел СССР (1991), президент Грузии (1995—2003 гг.). С 1985 по 1990 гг. — член Политбюро ЦК КПСС. Герой Социалистического Труда, генерал-майор внутренней службы.
   
საარქივო მოამბე 2012 №12
ნინო ყიფშიძე

ჟურნალ „საარქივო მოამბეში“ საბჭოთა ციხეებში პატიმრების წამების ფორმებისა და მეთოდების ამსახველი არაერთი სტატია დაიბეჭდა. საარქივო საქმე № 7726-დან ირკვევა, რომ ეს მეთოდები წლებთან ერთად საბჭოთა ხელისუფლებამ კიდევ უფრო „დახვეწა“... „ციხეებში წამების უსაშინლეს ფორმებს იყენებდნენ: რკინის ჯოხებით ცემას, ფოლადის ნემსებისა და მავთულების გარჭობას, ფეხებით ჩამოკიდებას, ანთებული სიგარეტით სხეულის ამოწვას, ცხელი შხაპის ქვეშ გაჩერებას, ჰომოსექსუალურ გაუპატიურებას და ა.შ.“

აღნიშნულ საქმეში, პატიმრის წამების ფორმების გარდა, დეტალურადაა გაშიფრული მთელი სქემა, თუ როგორ ხდებოდა პატიმრების აგენტებად დამუშავება, მათი ჩათრევა და გამოყენება, გამოყენების შემდეგ კი - „ჩამოწერა“, რაც ფიზიკურ განადგურებას ნიშნავდა. ამ თემისადმი მიძღვნილი სტატიები არალეგალურ გამოცემა „საქართველოს მოამბეში“ იბეჭდებოდა...

უფრო ნათელი წარმოდგენის შესაქმნელად დოკუმენტს მცირედი შემოკლებით ვაქვეყნებთ (სტილი დაცულია):

„პატიმრების წამება საქართველოს სსრ ციხეებში

შემდგენელი: ზ. გამსახურდია

1975 წლის 1-დან 9 აპრილის ჩათვლით ქ. თბილისის კიროვის რაიონის სახალხო სასამართლომ /თავმჯდომარე გაბიტაშვილი, პროკურორი მაჭარაძე, ადვოკატი ფხაკაძე /№1 საგამომძიებლო იზოლატორის კლუბში განიხილა იური გრიგოლის ძე ცირეკიძისა და ვალიკო უსუპიანის საქმე. მათ მსჯავრი ედებოდათ საქ. სსრ სისხლის სამართლის კოდექსის 110-ე მუხლის მეორე ნაწილისა და 129-ე მუხლის მეორე ნაწილის მიხედვით. ამ მუხლების შინაარსია: „მძიმე სხეულებრივი დაზიანება, რომელმაც სიკვდილი გამოიწვია” და დაზიანებულისათვის დახმარების გაუწევლობა“. საქმე მოიცავს ხუთ ტომს. მისი ნომერია 2254.

ალბათ ესეც საცოდნელია სწორედა: ზოგი რამ ნიჰილიზმზე:

გი დე მოპასანმა 1880 წლის 21 ნოემბერს დაბეჭდილ ერთ წერილში სიტყვა ნიჰილიზმის გამომგონებლად გამოაცხადა რუსი მწერალი ტურგენევი და თქვა რომ ამ მოძრაობაში არსებობს ახალშობილი სექტა, «საშიში პარტია».

ანარქისტული მუშტი

მაგრამ ამერიკაში ამბროზ ბირსმა განსაზღვრა ნიჰილისტი როგორც «ტოლსტოის გარდა ყველაფერი დანარჩენის უარმყოფელი რუსი» («ეშმაკის ენციკლოპედია»). მისი მტკცებით ამ სკოლის შეფი სწორედ ტოსტოი უნდა იყოს....

კრავჩინსკი , ნიჰილისტური რელიგია (სტეპნიაკ-კრავჩინსკი,1851-1895, რუსი რევოლუციონერი, ხალხოსან-ნაროდნიკი,ჟანდარმთა შეფი მეზენცევის მკვლელი):

«სიტყვა ნუჰილიზმი, როგორც ვიცით, ჩვენს ენაში შემოიტანა ი. ტურგენევმა რომელმაც ამ სიტყვით აღნიშნა რუსულ ინტელიგენციაში 1850-ანი წლების ბოლოსა და 1860-ანი წლების დასაწყისში განვითარებული გარკვეული ინტელექტუალური და მორალური მიმდინარეობა...

ჩვენთვის ცნობილი ნამდვილი ნიჰილიზმი ყო ბრძოლა აზრის განთავისუფლებისათვის ტრადიციის ყოველგვარი სახეობისაგან, ბრძოლა რომელიც ხელიხელჩაკდებული მიდიოდა მუშათა კლასის ეკონომიკური მონობისაგან განთავისუფლებისათვის ბრძოლასთან ერთად.

წითელი ქურთისტანი არაა სახუმარო ამბავი და ისტორია:

როგორ ჭრიდნენ და კერავდნენ  ბოლშევიკი და დაშნაკი  ამხანაგები და რა უბედურება მოყვა ამას...
    

1923 წელს ლენინის დავალებით ამიერკავკასიაში, ქელბაჯარის, ლაჩინის, შუშას, კუბატლის, ჯებრაილის, ზანგელანის რაიონების ტერიტორიაზე შეიქმნა წითელი ქურთისტანი. ამან გამოსვლებისკენ უბიძგა თურქეთის ქურთებს და გაღიზიანებული მოკავშირე  ათათურქის ზეწოლით ბოლშენიკებმა გააუქმეს მათივე შექმნილი წითელი ქურთისტანი.
           
მაგრამ დესტალინიზაციის და რელინინიზაციის ხანაში გაგანია პერესტროიკის დროს, 1987 წელს საბჭოთა კავშირის ქურთების წარმომადგენლებმა მიმართეს მ.ს. გორბაჩოვს და სთხოვეს 1931 წელს უკანონოდ ლიკვიდრებული წითელი ქურთისტანის აღდგენა.
     
საბჭოთა კავშირის უზენაესი  საბჭოს სესიებზე გორბაჩოვისგან ქურთი ხალხის რეაბილიტაციას და წითელი ქურთისტანის აღდგენას მოითხოვდნენ სომხეთის დეპუტატები //აკადემიკოსი ამბარცუმიანი, ზორიი ბალაიანი და სხვ.//. ამის საპასუხოდ აზერბაიჯანის დეპუტატებმა დატოვეს სხდომათა დარბაზი.
     
ამავე დროს მთიანი ყარაბაღის ავტონომიური ოლქის სომხებმა მიმართეს აზერბაიჯანის კომპარტიის ცენტრალურ კომიტეტს მათი დამოუკიდებლობის თუ სომხეთთან შეერთების უფლების აღიარების მოთხოვნით.

ვაინახთა ტრაგედია: აული ხაიბახი. წარსული ბრუნდება?..

ეპიგრაფის სანაცვლოდ:

 ,,..ადამიანური მეხსიერება ვერ იტევს ისეთი ძალის მწუხარებას, ისეთი მასშტაბის ტრაგედიას, როგორიც ბოლშევიკებისაგან წილად ხვდა რუსეთის იმპერიის ხალხებს. და ამიტომაც ჯალათები ადვილად გაურბიან შურისძიებას, და უკვე მომდევნო თაობა იგივეს განმეორებისთვის არის განწირული. ჩვენ მოვალე ვართ, რათა  ძველი და ახლები ბოროტმოქმედნი პასუხისგებაში მიეცენ, რათა ყოველმა მომდევნა მმართველმა იცოდეს, თუ რითი ემუქრება მას დანერგილი დესპოტიზმი...“ (სერგეი მელნიკოვი)(Сергей Мельникофф).

,,სტალინელმა ჯალათებმა ბერიას სახელობის საჯინიბოში (ბედის ირონიით ასე ეწოდებოდა კოლმეურნეობის ნაგებობას) ჩაკეტეს ახლო-მახლო მდებარე სოფლის მცხოვრებნი და ცოცხლად დაწვეს ისინი. როდესაც საჯინიბო ცეცხლში გაეხვა და შიშისგან გონებაარეული ხალხის მიწოლით დაემხო ჭიშკარი, შეაყენეს ავტომატები: ხალხს მიბრჯით ხვრეტდნენ. დედების მხრიდან, ცეცხლისგან გადარჩენის მიზნით, კარებს გარეთ ნასროლ ბავშვებს წითელარმიელები ხიშტებზე აგებდნენ. ჯერ კიდევ ხრჩოლავდნენ დამწვარი გვამები, როცა მოსკოვში მიფრინავდა შეტყობინება:

,, სსრკ-ის შინაგან საქმეთა ნარკომ ამხანაგ ლ.პ. ბერიას. მხოლოდ თქვენთვის. ტრანსპორტირების შეუძლებლობისა და ოპერაცია ,,მთები“-ის ვადაში ქედუხრელად შესრულების მიზნით, იძულებული ვიყავით ხაიბახის 700-ზე მეტი მაცხოვრებლის ლიკვიდაცია მოგვეხდინა. ქ. გროზნო, შსს, პოლკოვნიკი გვიშიანი.“