 |
| ა მოლიერიც |
“არა, არა, დაბადება, წარმოშობა არაფერია იქ სადაც არაა სათნოება და ღირსება. ჩვენ ჩვენი წინაპრების დიდების წილი გვერგება მხოლოდ მაშინ როდესაც ვცდილობთ დავემსგავსოთ მათ.;
და მათ ქმედებათა ბრწყინვალება რომელსაც ისინი გვფენენ ჩვენ ჩვენ გვავალებენ მათთვის იგივე პატივისცემას, მათ მიერ გაკვალულ გზაზე სიარულს.
ჩვენი ღირსება და სათნოება არ უნდა იყოს ჩვენი წინაპრების ღირსებაზე და სათნოებაზე ნაკლები თუ კი გვინდა რომ ჩავითვალოთ მათ ნამდვილ შთამომავლებად...
თქვენი წინაპრების გამოჩენილი საქმიანობა თქვენ არ გაძლევთ არანაირ უპირატესობას. პირიქით, თქვენი წინაპრების ბრწყინვალებას ანათებს თქვენს უღირსობას და მათი დიდება ყველას აჩვენებს თქვენი მოქმედებების სამარცხვინო ხასიათს.
ბოლოს და ბოლოს გაიგეთ რომ უზნეო და უსაციელო კეთილშობილი აზნაური ურჩხულია; რომ კეთილშობილების პირველი ნიშანია ღირსება და სათნოება; რომ მე სახელზე მეტ ყურადღებას ვაქცევ ამ სახელის მატარებლის მოქმედებას და საქციელს.
მე პატიოსან მდაბიოს უფრო დიდ პატივს ვიდრე თქვენნაირად მცხოვრებ მონარქს” (მოლიერი, “დონ ჟუანი ანუ პიერის ლხინი”).
No comments:
Post a Comment