არქივი, დაშნაკები, ლიბანი, აფხაზეთი და ა.შ:

პოლიტიკური სამყარო სულ მცირე ისეთივე რთულია როგორც სიმღერის სამყარო და კიდევ უფრო სასტიკი და დაუნდობელი, კიდევ უფრო ცინიკური. საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირის შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარიატის //ნკვდს// მოხსენება //ფრაგმენტი, დანარჩენი რუსულადაა//.

№ 828/ბ აფხაზეთის ავტონომიური საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკის ოჩამჩირის რაიონში გერმანელი დივერსანტი პარაშუტისტების დაკავების შესახებ. 1942 წლის 10 მაისი.
აფხაზეთის სსრ ნკვდს შეტყობინებით 1942 წლის 8 მაისს დილის 5 საათისთვის ოჩამჩირის რაიონის მოქვის სოფლსაბჭოს ახლოს გერმანული თვითმფრინავიდან დიდი სიმაღლიდან გადმოყარეს 4 გერმანელი მზვერავი დივერსანტი.
დაშვებიდან ცოტა ხნის შემდეგ მომსპობი ბატალიონია მებრძოლებმა კოლმეურნეებთან ერთად დაიჭირეს 2 მზვერავი-კ.კ.ადრიანი//ნიკოლაევის ოლქის აღმასკომის თავმჯდომარის ყოფ.მძღოლი// და სო. კოჩკონიანი სოფელი ოტარა-არმიანსკაიადან. მათ ჰქონდათ გამართული რადიოსადგური,ასაფეთქებელი მოწყობილობები,იარაღი და კავკასიის გერმანული რუკა.
 შემდეგ იპოვეს მესამე გერმანელი მზვერავის,1928 წელს სომხეთიდან საზღვარგარეთ გაქცეული ყოფილი დაშნაკი პილიპოსიანის გვამი. დაშვებისას მან დაიმტვრია ფეხები,მოსპო ქაღალდები და მოიკლა თავი. შენიშვნა:სწორია-სიმონ პილივოსიანი იყო ჯგუფის ხელმძღვანელი.

მეოთხე მზვერავის,აფხაზეთიდან ყირიმში გაქცეული ყოფილი სისხლის სამართლის დამნაშავე დარაკჩიანის ძიება გრძელდება.შენიშვნა-ნკვდს ორგანოებმა პ.კ.დარაკჩიანი იპოვეს 1942 წლის 27 მაისს.

დაჭერილმა მზვერავებმა აჩვენეს რომ ისინი გააგზავნეს სიმფეროპოლიდან სადაც დაშნაკური არმიის ყოფილმა სარდალმა დრო კანაიანმა შექმნა მზვერავთა სკოლა. სკოლაში სწავლობს 150 კავკასიელი,უმთავრესად სომხები. ,ოწაფე მზვერავებს 4-4 კაცად აჯგუფებენ და ამზადებენ კავკასიაში მზვერავებად და დივერსანტებად სამუშაოდ. ყოველ ჯგუფში არის რადისტი, დანიშნულების რაიონის კარგად მცოდნე ორი კაცი და დროს სანდო პირებიდან შერჩეული ჯგუფის ხელმძღვანელი.

შემდეგ დაჭერილებმა თქვეს რომ მათი ჯგუფის ამოცანა იყო აფხაზეთის სანაპიროზე მტრული თვითმფრინავების დასაჯდომი მოედნების მონახვა,ამ მოედნების მიმავალ გზებზე ხიდების დანაღმვა და გაგება იმისა თუ რამდენად შესაძლებელია ადგილობრივი საბჭოთა ხელისუფლების წინააღმდეგ მებრძოლი შეიარაღებული ბანდების შექმნა ადგილობრივი მოსახლეობისგან.

დაჭერილ მზვერავებს სკოლაში ყოფნისას გაგებული ჰქონდათ რომ გერმანელებს უნდოდათ შავი ზღვის სანაპიროზე 1500 კაციანი დესანტის გადასხმა. ამ დესანტს უნდა დაეკავებინა სტრატეგიული პუნქტები რის შემდგაც მოწინააღმდეგეს უნდა გადაესხა მეორე,3000-კაციანი დესანტი. გერმანელებს თითქოს სურთ დესანტის გადასხმა ფსხუს რაიონში,იქ აეროდრომის აღება და რაიონში ძალებისთვის თავის მოყრა.

დაჭერილ მზვერავებს აგრეთვე სმენიათ იმის შესახებ გერმანელები ამზადებენ დესანტს შავი ზღვის სანაპიროზე,რომ ისინი ყირიმში დაშლილი სახით აგზავნიან გერმანულ წყალქვეშა ნავებს.

6 მაისს დრო კანაიანი თითქოს პირადად მონაწილეობდა შავი ზღვის სანაპიროს საჰაერო დაზვერვაში და არჩევდა პუნქტებს მზვერავ-დივერსიული ჯგუფების და მტრული დესანტის გადასასხმელად. .

საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირის შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარი ბერია.

რუსეთის უშიშროების ფედერალური სამსახურის//ფსბს// ცენტრალური არქივიდან:




1942 წლის 3 ივნიის პ.კ.დარაკჩიანს მიუსაჯეს დახვრეტა. განაჩენი სისრულეში მოიყვანეს 1942 წლის 7 ივნისს ოჩამჩირის რაიონის მშრომელთა დასწრებით.

1942 წლის 10 სექტემბერს სიკვდილი მიუსაჯეს კ.კ.ანდრიანსაც და სო.კოჩკონიანსაც. ისინი საჯაროდ დახვრიტეს დაკავების ადგილას....

Источник: Органы государственной безопасности СССР в Великой Отечественной войне. Сборник документов. Том третий. Книга 1. Крушение "блицкрига". 1 января - 30 июня 1942 года. Москва, Издательство "Русь", 2003 г.

ბერია ამ საინტერესო თხზულების შემდეგ ჩვენს თვალწინ მომხდარი ამბების გახსენებაც არ იქნება ურიგო:

"...მე სტავროპოლიდან ხანმოკლე მოგზაურობის შემდეგ მეშუაღამისას ჩავედი ერევანის აეროპორტში. მე ვარ საბჭოთა სამხედროებთან. შეხვედრა შემთხვევითია,მაგრამ ბევრი რამის მთქმელი.

აზერბაიჯანში იბრძვიან და სომხეთი ღელავს საბჭოთა არმიის მიერ კასპიის ზღვის სანაპიროებზე მომხდარი აჯანყების ჩახშობისას ბაქოში მოწყობილი სასაკლაოების შემდეგ.

მე მაჩვენეს ცალკე მდგომი ბოინგი განმასხვავებელი ნიშნების გარეშე..

ნაშუაღქმევის სამი საათია. : ვიღაცეებს გადმოაქვთ ყუთები. მოგვიანებით მე აღმოვაჩინე რომ ყუთებში არის მსუბუქი და მძიმე იარაღი და საკვები მინიმალური სამხედრო რაციონების ფორმით.

იარაღი ჩამოტანილია ლიბანიდან.

ცხადია რომ "მათ" შეგნებულად მაჩვენეს რაც ხდებოდა.. მაგრამ ეს სულაც არ ცვლის მომხდარის რეალობას.

შემდეგ ქალაქში გავიგე რომ ლიბანიდან სომხეთს აწოდებენ იარაღს და ეს პროცესი არ ექვემდებარება მოსკოვის კონტროლს...

მე ეს ამბავი მოვყევი გაზეთში Journal du Dimanche,და მე მომივიდა საფრანგეთის ზოგი სომხური ორგანიზაციის აღშფოთებული ტელეგრამები. ისე ჩანდა თითქოს მე მძიმე დარტყმა მივაყენე სომეხ ერს....

ის რომ სომხები იარაღდებიან და თავს იცავენ ეს მათი საქმეა და პასუხისმგებლობა და აზერბაიჯანელებიც დახვრეტილი საზღვრის გამოყენებით იარაღს შოულობენ ირანში და თურქეთში.

ფაქტები ჯიუტია-სომხეთი სულაც არაა "შიშველი ხელებით მეომარი პაწაწა სომხეთი",რასაც ამბობდა შარლ აზნავური.

სამოქალაქო ომის ამ სიტუაციაში უკვე დიდი ხანია რაც აღარ არიან უმწიკვლო თუ ტოტალურად დამნაშავე ადამიანები და გაუგებარია თუ რატომ უნდა შეუშვირონ თავაზიანად თავისი ლოყა სომხებმა თავის მტრებს.

მაგრამ შარლ აზნავურს უნდა სცოდნოდა რომ პოლიტიკური სამყარო სულ მცირე ისეთივე რთულია როგორც სიმღერის სამყარო და კიდევ უფრო სასტიკი და დაუნდობელი,კიდევ უფრო ცინიკური.

ანგელიზმი ტელევიზიაში ბრბოს გულის ასაჩუყებლად ვერ უშველის სომხებს,ვერ გამოიყვანს მათ კრიზისიდან თუ ეკონომიკური მარაზმიდან რომელზეც პასუხისმგებელია არა მარტო მოსკოვი...

თანდათანპბით იარაღის მნიშვნელოვანი რაოდენობა ჩავიდა საზღვარგარეთიდან ,გზით,მატარებლით. იარაღი როგორც წესი შერეული იყო მიწისძვრის მსხვერპლთა დახმარებას და მომარაგებას. 

და,რა თქმა უნდა, იარაღი მოდიოდა საგანგებო თვითმფრინავებით და გაუგებარი იყო თუ რა სასწაულით ახერხებდნენ ისინი ერევანში დაჯდომას.

ყალბად გულგრილად მომღიმარე საბჭოთა პოლკოვნიკმა ამიხსნა რომ საბჭოთა კავშირის საზღვრების დაცვა სამხედროების კი არა მესაზღვრეების ანუ კგბს საქმეა 

ამერიკელი სომხების დახმარებით საშუალო აღმოსავლეთის სომხური დიასპორის მიერ მიცემულ თუ მიყიდულ იარაღს ემატება საბჭოთა სომხეთის პოლიციის მიერ დატოვებული იარაღიც...საბჭოთა არმიისგან სომხებმა მიიღეს ტანკები,შეჯავშნული მანქანებიმზარბაზნები და საჭირო დეტალები. საშუალო აღმოსავლეთმა მისცა მსუბუქი რაკეტები....

უფრო საოცარი და ალბათ უფრო შემაშფოთებელი:
ლიბანიდან სომხეთში ჩატანილ სამხედრო მასალას სულ მცირე 1989 წლიდან სულ უფრო და უფრო ხშირად თან ახლავან წარმოშობით სომეხი "მოხალისე ინსტრუქტორები" რომლებიც ჩადიან მათი თანამემამულეების დასაცავად //ჰერმეტულად დახურული საბჭოთა კავშირის პირობებში იქ  კბილებამდე შეიარაღებული და გაწვრთნილი ლიბანელი სომეხი მებრძოლების თუ ტერორისტების ჩასვლა ნამეტანი საინტერესო ფაქტია,ეს ნიშნავს იმას რომ ისინი ჩადიოდნენ გორბაჩოვის,კგბს ნებართვითა თუ ბრძანებით,მთარგმნელი//.
ისინი ნებაყოფლობით იღებენ მონაწილეობას სამხედრო ოპერაციებში აზერბაიჯანის თუ ყარაბაღის ტერიტორიაზე,ისინი არიან პარტიზანულ ომებში და ქალაქურ ბრძოლებში გქმოცდილი მებრძოლები. მათ დაიწყეს ისევ ხმარება სიტყვისა "ფედაინი" რომელიც პირველად სომხებმა გამოიყენეს გასულ საუკუნეში....

აღსანიშნავია არა მარტო მათი ეროვნული სოლიდარობა. ისინი სომხეთში აგრძელებენ იმ პოლიტიკურ-რელიგიურ ბრძოლებს რომლებმაც დაფლითეს ლიბანი და დაანჯღრიეს საშუალო აღმოსავლეთი.

ეს მეტისმეტად თავისებური ტურისტები არ უწევენ უზომო სამსახურს სომხეთს.

1990 წლის მაისში,მაგალითად,მათ ატეხეს სროლა ერევანის რკინიგზის სადგურთან ასე ვთქვათ ლიბანური ტიპის სხვა აქციაა თავდასხმა საბჭოთა სამხედრო ბაზაზე იმ დროს როდესაც სომხეთის პარლამენტი ირჩევდა თავის თავმჯდომარეს. თავდამსხმელებმა იშოვეს დიდძალი იარაღი...
სომხეთი სხვა რესპუბლიკებზე მეტად იქცა უპატრონო ქვეყნად...ის აღარც საბჭოთა კავშირია და ჯერ არაა სხვა რამე...///.

ამ საინტერესო ტექსტის წაკითხვა ფრანგული ენის მცოდნეს შეუძლია ფრანგი ჟურნალისტი კლოდ-მარი ვადროს წიგნში "საბჭოთა კავშირი,ნაციონალიზმთა რუსული რულეტკა,ჯოჯოხეთში დაშვება,"-Claude-Marie Vadrot,L'URSS,La roulette russe des nationalismes La descente aux enfers,Bayard Editions, 1991,გვ.270-273//.

ცნობისთვის ბარემ გენერალ დროზეც:

დრასტამატ მარტიროსოვიჩ კანაიანი ანუ გენერალი დრო დაიბადა 1883 წლის 1მაისს ერივანის  გუბერნიის სურმალის უეზდის ქ.იგდირში. ერივანის რუსული გიმნაზიის 

ეს თვითონ გენერალი
დროა

დამთავრების შემდეგ მან ისწავლა პიატიგორსკის სამხედრო სკოლაში და 190წ წელს გახდა სომხური ეროვნულ-განმანთავისუფლებელი მოძრაობის მონაწილე,პარტია

დაშნაკცუტიუნის წევრი.1905 წლის 11 მაისს ბაქოში ის სხვებთან ერთად კლავდა

 გენერალ-გუბერნატორ ნაკაშიძეს რომელსაც სომხები თვლიდნენ სომხურ-თათრული შეჯახებების წამქეზებლად. 1905-1906 წლებში დრო სომხურ თემებს იცავდა აზერბაიჯანელების და თურქების თავდასხმებისგან.

როგორც აქტიური დაშნაკი მონაწილეობას იღებდა სომხური საკითხის

გადასაწყვეტად მოქმედებათა პროგრამის შემუშავებაში.

1907 წლიდან კომერსანტად და პატარ ფირმა "სურენ ეფენდის"მფლობელად

შენიღბული დრო ჩუმად აწვდიდა იარაღა დასავლეთ სომხეთში მოქმეს პარტიზანულ

რაზმებს.

პირველი მსოფლიო ომის დროს დ.,.კანაიანი მეთაურობდა მეორე სომხურ

მოხალისეთა რაზმს  რუსულ არმიაში კავკასიის ფრონტზე. უმაღლესმა სარდლობამ ის გამოარჩია ვანის ლაშქრობის გამო.

1917 წელს იყო სომხური კორპუსის კომისარი. 1918 წელს საქართველოსთან ომის

დროს იყო ქ. ლორიში სომხური არმიის  დიდი  შენაერთის მეთაური

//ე.ი.პასუხისმგებელია სომხეთში ჩარჩენილი ლორეს მშვიდობიანი ქართული

მოსახლეობის მოსპობაზეც. სხვათა შორის ოვანეს თუმანიანმა ერევანში

მყოფ თავის შვილებს სწორედ მაგ დროს აუკრძალა საქართველოს წინააღმდეგ

ომში მონაწილეობის მიღება. დაემუქრა შეჩვენებით და იმათაც დაუჯერეს.

ნორმალური სომხებიც არიან,გ.მ.//.

1918 წლის მაისის ბოლოს უაქტიურეს მონაწილეობას იღებდა ბაშაპარანის ომის დროს თურქეთის არმიის ნაწილების ალყაში მოქცევასა და სასტიკად დამარცხებაში.

1920 წელს გენერალი დრო დანიშნეს სომხეთის რესპუბლიკის სამხედრო

 მინისტრად.

სომხეთში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების შემდეგ ის დროებით დანიშნეს

საბჭოთა სომხეთის ჯარების სარდლად.

1921 წლის თებერვალში გენერალი დრო მონაწილეობდა აჯანყებაში კომუნისტური

რეჟიმის წინააღმდეგ და აჯანყების ჩახშობის შემდეგ წავიდა ემიგრაციაში,

დამკვიდრდა რუმინეთში.

ემიგრაციაში დ.მ.კანაიანი აგრძელებდა პოლიტიკურ საქმიანობას.

მეორე მსოფლიო ომის წინ ის დაუკავშირდა გერმანიის მმართველ წრეებს.

მან აქტიური მონაწილეობა მიიღო სომხური ლეგიონის ბატალიონების შექმნაში.

ის დაინიშნა სომხური ლეგიონის მეთაურად.  მიუხედავად იმისა რომ

დაშნაკცუტიუნის ხელმძღვანელობდა წინააღმდეგი იყო ნაცისტებთან

თანამშრომლობისა გენერალ დროს სომხურ ლეგიონში გაყვა ზოგი სამხედრო

განათლების და  ევროპაში,ბალკანეთზე,მახლობელ აღმოსავლეთში და კავკასიაში

ა გენერალი დროს
მავზოლეუმიც 

საბრძოლო მოქმედებების გამოცდილების მქონე ზოგი დაშნაკიც.

ომის დამთავრების შემდეგ ჰენერალი დრო წავიდა ამერიკის შეერთებულ

შტატებში სადაც განაგრძო საზოგადოებრივი მოღვაწეობა სომხური საკითხის

გადასაჭრელად და სომეხი ემიგრანტებისთვის დახმარების ორგანიზაციისთვის.

1947 წელს პარტია "დაშნაკცუტიუნის"მსოფლიო ყრილობაზე გენერალ დროს

აპატიეს მისი თანამშრომლობა ნაცისტებთან//ეს პარტია ეხლა სოცინტერნის ანუ

სოციალისტური ინტერნაციონალის წევრია//.

გენერალი დრო ისევ მიიღეს დაშნაკთა რიგებში.

სიცოცხლის ბოლო წლები გენერალმა დრომ გაატარა ბეირუთში//ლიბანი//.

გარდაიცვალა 1956 წლის 8 მარტს და თავიდან დაიკრძალა ქ.ბოსტონში//აშშ//.

2000 წლის მაისის ბოლოს გენერალ დროს ნეშტი გადაასვენეს სომხეთში და

დიდი პატივით დაკრძალეს ბაშარაპანის ბრძოლის მონაწილეთა სასაფლაოზე.

იქ გენერალ დროს აუგეს მავზოლეუმიც, ყოფილი საბჭოთა კავშირის

ტერიტორიაზე მეორე მავზოლეუმი ლენინის ზიკურატის შემდეგ.

Дро (Канаян Драстамат Мартиросович).  В конце мая 2000 года прах генерала Дро был перевезен в Армению и захоронен на мемориальном кладбище участников Башарапанского сражения.

Сообщение НКВД СССР № 828/Б в ГКО о задержании в Очамчирском районе Абхазской АССР немецких диверсантов-парашютистов

10 мая 1942 г.

По сообщению НКВД Абхазской ССР, около 5 часов утра 8 мая 1942 г. в районе Моквинского сельсовета Очамчирского района с немецкого самолета с большой высоты были сброшены 4 немецких разведчика-диверсанта.

Вскоре после приземления бойцами истребительного батальона вместе с колхозниками 2 разведчика - Андриян К. К. (бывший шофер председателя исполкома Николаевской области) и Кочконян СО. (бывший колхозник из с. Отара-Армянская Очамчирского района) были пойманы. При них обнаружены исправная радиостанция, взрывчатые вещества, оружие и германская карта Кавказа.

В результате дальнейших розысков был найден труп третьего немецкого разведчика Пилипосяна (бывший дашнак, бежавший за границу из Армении в 1928 г.), который, как выяснилось, при приземлении разбил себе обе ноги, уничтожил находившиеся при нем бумаги и застрелился.

Примечание: Правильно - Пиливосян Симон, являлся руководителем группы.

Поиски четвертого разведчика - Даракчяна (бывший уголовный преступник, бежавший из Абхазии в Крым) продолжаются.

Примечание: 27 мая 1942 г. Даракчян П.К. был арестован органами НКВД.

Пойманные разведчики показали, что они переброшены из г. Симферополя, где бывшим командующим дашнакской армией генералом Дро Канаяном организована школа разведчиков-диверсантов. В школе обучается 150 человек кавказцев, преимущественно армян по национальности. Обу- [417] чающиеся разведчики сводятся в группы по 4 человека, которые подготавливаются к заброске для разведывательно-диверсионной работы на Кавказе. К каждую группу входят: радист, 2 человека, хорошо знающие район, куда намечается выброска группы, и старший группы - белый эмигрант из доверенных лиц Дро.

Далее пойманные разведчики показали, что их группа имела задачу выявить на побережье Абхазии посадочные площадки для вражеских самолетов, заминировать мосты на дорогах к этим площадкам и выяснить возможность организации вооруженных банд из числа местных жителей для террористических действий против местных советских властей.

Пойманные разведчики, находясь в школе, слышали о намерении немцев высадить на побережье Черного моря воздушный десант в 1500 человек.

После того как этот десант захватит стратегические пункты, противник якобы намерен выбросить в этот район воздушный десант второй очереди в 3000 человек.

Немцы якобы намерены выбросить воздушный десант в районе Псху , захватить имеющийся там аэродром и накопить силы в этом районе.

Пойманные разведчики слышали также о подготовке немцами морского десанта на побережье Черного моря и о доставке в Крым в разобранном виде немецких подводных лодок.

6 мая Дро Канаян будто бы лично участвовал в воздушной разведке на Кавказском побережье Черного моря и намечал пункты для высадки разведывательно-диверсионных групп и вражеских десантов.

Народный комиссар внутренних дел СССР

Берия

ЦА ФСБ России

3 июня 1942 г. Даракчян П.К. был приговорен к расстрелу. Приговор приведен в исполнение 7 июня 1942 г. в присутствии трудящихся Очамчирского района.

Андриян К.К. и Кочконян СО. 10 сентября 1942 г. также были осуждены к высшей мере наказания и публично расстреляны на месте задержания.

Речь идет о зондеркоманде, условно именовавшейся "Дромедар", состоявшей из армян-дашнаков и подчинявшейся вначале абвергруппе 101. Начальником "Дромедара" являлся бывший генерал дашнакской армии Канаян Драстамат (Дро) Мартиросович, кличка "Каляев".

Команда "Дромедар" в августе 1941 г. дислоцировалась в Киеве: в сентябре - октябре 1941 г. - в г. Николаеве; позже - в пос. Аскания-Нова Херсонской области УССР; затем - в Симферополе, где находилась до середины августа 1942 г. Команда размещалась в Ростове-на-Дону по Театральной, или Советской, ул., дом 62; затем - в Армавире Краснодарского края. Команда "Дромедар" проводила активную разведывательно-диверсионную, террористическую и повстанческую работу в тылу Северо-Кавказского фронта и контрразведывательную работу на оккупированной территории Северного Кавказа: создавала антисоветские националистические формирования для вооруженной борьбы против советских войск.

Вербовку агентов проводили сотрудники "Дромедара": Эрминак Ашот (г. Буденновск), Исраелян Сурен Габриелович (г. Пятигорск), Пиливосян Симон и Петросян Татевос, он же Татеос, кличка "Парон профессор" (г. Николаев). При команде существовали курсы разведчиков, где одновременно обучалось до 10-20 агентов. На Северном Кавказе в прифронтовой полосе "Дромедар" имел 4 разведгруппы (разведпункта): в станице Николаевская (близ Пятогорска); в Краснодаре, по ул.Комсомольской, д.45, 50; в Ставрополе. Здесь же находилась отдельная разведывательная группа. Впоследствии зондеркоманда "Дромедар" выделилась в самостоятельный разведорган - абвергруппу 114.

(ЦА ФСБ России)

Источник: Органы государственной безопасности СССР в Великой Отечественной войне. Сборник документов. Том третий. Книга 1. Крушение "блицкрига". 1 января - 30 июня 1942 года. Москва, Издательство "Русь", 2003 г.

Местный Регистрация: 08.03.2008 Сообщений: 4,740

Ответ: Армян в Ливане 200 тысяч + армяно-марониты http://novostink.ru/diaspora/31419-a...koy-srede.html Арман Акопян: Армяне в маронитской среде Вчера, 23:27Просмотров: 82Диаспора Традиционно на Ближнем Востоке проживают многочисленные группы армян. Среди них отличаются некоторые армянские общины со своей этноконфессиональной спецификой. Одной из таких групп являются так называемые латинизированные армяне и, в частности, армяне, ставшие частью маронитского общества. Марониты являются одной из самых влиятельных христианских общин Ближнего Востока. История возникновения общины восходит к концу IV века. В 1736 году Маронитская церковь объединилась с Римской католической церковью и вошла под папский престол с условием некоторой автономии: в частности, сохранение арамейского языка в качестве языка богослужения, право выбирать себе патриарха из маронитов, но с последующим утверждением его Папой Римским. Первые группы армян среди маронитов появились еще во времена Киликийского армянского царства, когда часть армян была подвергнута гонениям со стороны византийцев, а затем арабов и сельджуков. Найдя убежище в Антиохии и в горном Ливане, часть армян приняли католицизм. Влияние Римской католической церкви было огромным, и отдельные армянские общины не смогли противиться этому влиянию, ассимилировавшись с местным населением, в том числе с маронитами. Судя по историческим данным того периода (1100-1500 гг.), в Горном Ливане уже проживали так называемые латинизированные армяне, контактирующие с доминирующей религиозной группой региона - маронитами. Численность латинизированных армян никогда в переписях населения отдельно не указывалась, и армяне-католики включались либо в список маронитов, либо римских католиков. Однако в некоторых регионах Горного Ливана их численность была значительной. В частности, из источников библиотеки Маронитской католической церкви выявляются интересные данные. Так, в 1717-1720 гг. в Северном Ливане только в Згарте и Бкерке проживало 114 семей латинизированных армян, в Батруне 40, а в Горном Ливане, в частности в Баабде, 80 и около 200 семей в Метне. Стоит отметить, что эти данные не отражали реальную картину численности латинизированных армян, так как уже к 1700 году большая часть армян-католиков ассимилировалась с маронитами. Однако процесс вхождения армян-католиков в маронитскую среду происходил и позже. Уже в эпоху Османской империи армяне-католики, бежавшие из разных регионов Западной Армении и Киликии, также оказывались в обществе маронитов. Не имея мест компактного проживания, они отдельными семьями растворялись в маронитской среде, и лишь корни фамилий указывали на их армянского происхождение. Имеют ли потомки латинизированных армян хоть малейшее представление о своих утраченных национальных корнях? И какова их роль в современном маронитском обществе? Большинство латинизированных армян и ныне живут в Горном Ливане. Это районы Кесруана, Метна, Алея, Баабда и Шуфа. Кроме того, традиционными местами проживания латинизированных армян считаются некоторые районы Северного Ливана, где доминируют ливанские марониты. Это - Згарта, Батрун, Бишари, Кура и Триполи. Остальная часть проживает в Захле и Джезине. Латинизированные армяне и, в частности, представители отдельных семейств играли ключевую роль в общественно-политической жизни Ливана. Стоит отметить, что президент Ливана – Элиас Саркис, руководивший страной в 1976-1982 гг., родом из латинизированной армянской семьи. Активную роль в ливанской политике сыграла также представительница другой латинизированной армянской семьи - Соланж Тутунджи, жена президента Ливана Башара Жемаиля, который был убит в 1982 году. После убийства мужа Соланж активно занялась политикой и сформировала альянс против военного присутствия Сирии в стране. Другой представитель латинизированных армян – Карим Пахрадуни (Багратуни) возглавлял радикальную христианскую партию фалангистов «Хаттаб», сыгравшую значительную роль во время гражданских войн Ливана. Президент Ливана Камиль Нимр Шамоун, который руководил страной в 1952-1958 гг., также происходил из латинизированной армянской семьи. Его считают одним из самых ярких христианских лидеров Ливана во время гражданских войн 1975-1990 гг. В своей биографии он указывал об армянском происхождении, отмечая, что, по семейному историческому преданию, его предки происходят от армян, принявших католицизм и ставших маронитами. Представительницей семьи латинизированных армян является также жена бывшего президента Ливана Амина Жемаиля, Джойс Таян. Она также активно была вовлечена в политическую жизнь Ливана. От политики отошла после убийства сына, видного политического деятеля Ливана Пьера Амина Жемаиля. Известными армянскими семьями среди маронитов считаются также семьи Саба, Кессарджи, Бояджи, Тала, Налпант, Джозеф-Аяди и другие. Стоит отметить, что марониты не всегда имели дружественные отношения с армянской общиной Ливана. Во время гражданских войн 1975-1990 гг. армянские добровольческие отряды защищали армянонаселенные районы, в том числе от маронитов, которые упрекали армян в нежелании поддержать того или иного деятеля из маронитской общины в борьбе за власть. Позиция политических сил армян Ливана всегда была однозначной – лояльность, что не всегда нравилось оппонентам. Однако сейчас в Ливане происходят процессы армяно-маронитского сближения на фоне возрастающего исламского фактора в стране. Марониты стали осознавать, что постепенно теряют рычаги влияния на общественно-политическую жизнь страны и что сотрудничество с армянской общиной, имеющей достаточный вес, дает возможность удержать власть. Ведь президента страны традиционно избирают из маронитов. Ключевые посты в правительстве также занимают марониты и имеют множество мандатов в парламенте Ливана. Что интересно, особое отношение к армянской общине страны начали проявлять именно маронитские деятели, имеющие армянское происхождение. Следует также отделять армян-католиков Ливана от армян из маронитской среды. Первые составляют активную часть общины, и армянская идентичность для них важная составляющая, чего нельзя сказать о второй группе, которая по объективным причинам утратила национальные черты, лишь частично сохраняя историческую память. В целом феномен армян маронитской среды почти не изучен даже в армянских кругах Ливана. Источник: NovostiNK.ru Арман Акопян