//კონფუციუსი//
ბედნიერმა თანამედროვეობამ საქმე იქამდე მიიყვანა რომ ინგლისური ცნება «survivalist»-იდან რუსულ ენაშიც გაჩნდა ცნება ვიჟივალშჩიკი ///«выживальщик»// და დროა დავფიქრდეთ მათ ქართულ შესატყვისზეც. საკუთარითავისდასხვისგადარჩენისტი იქნება ეს თუ რამე სხვა.
ბედნიერი პესრესტროიკის მოწმეებს განსაკუთრებით კი საბჭოთა ზარბაზნებით და სხვა ნამეტანი შთამბეჭდავი საშუალებებით თბილისის დემოკრატიზაციის მნახველებს ბევრი ვერაფრით გავაკვირვებთ მაგრამ მაინც საინტერესოა ამას წინ ნანახი ერთი ამბის გაცნობაც.
როდესაც დაემხობა დოლარი და ევრო, როცა ყაჩაღთა ბანდები მოგირახუნებენ კარებზე, როდესაც ბირთვული სოკო ამოვა საქალაქო ნაძვისხის ადგილას აი სწორედ მაშინ დადგება «survivalist»-ების ანუ საკუთარითავისდასხვათაგადარჩენისტების თუ როგორც გნებავთ ისე დაარქვით იმათი დრო.
ნაცნობი სამყარო შეიძლება დაანგრიონ ასობით სხვადასხვა ხერხით. ყველაზე მოსალოდნელი შედეგია სახელმწიფოს დასუსტება სამოქალაქო ომის მდგომარეობამდე. სხვათა შორის ასე უკვე ცხოვრობს დედამიწის ასობით მილიონი მცხოვრები ავღანეთში, სომალიში, ზიმბაბვეში, სუდანში, პაკისტანის, კოლუმბიის, ინდოეთის, ინდონეზიის ზოგ რაიონში. არც ისე დიდი ხნის სამოქალაქო ომის თანმხლები ქაოსი მისწვდა ლიბიას, ეგვიპტის, იემენის, სირიის ზოგ რაიონს.
რა ელის თანამედროვე ადამიანს ვინც დაკარგა სახელმწიფოს მხარდაჭერა?
აი რა მოყვა 2001 წლის უსასტიკესი კრიზისის გადამტანმა არგენტინელმა.
მაშინ მოულოდნელად დაინგრა ქვეყნის ყველა სასიცოცხლო საყრდენი პოლიციიდან კომუნალურ მეურნეობამდე.
სულ რამოდენიმე დღეში დედაქალაქი ბუენოს-აირესის მილიონობით ადამიანი გადაიქცა დამშეულ მხეცებად და ისინი ეძგერნენ ერთმანეთს:
"მაშინაც კი როცა სამხრეთ ამერიკაში ყურადღების ცენტრში იყო დამნაშავეთა თარეში ჩემი ქვეყანა გამონაკლისი იყო.
საშიში იყო მაგრამ არ ხდებოდა არაფერი მსგავსი იმისა რაც ხდებოდა 2001 წლის ეკონომიკური კრიზისის შემდეგ.
ოდესღაც ბავშვებს შეეძლოთ თამაში ტროტუარზე ან ფეხით დაბრუნება საღამოს რამდენიმე კვარტალის იქით წვეულებიდან. ეხლა ყველაფერი შეიცვალა. არც ერთი ბავშვი აღარ თამაშობს ტროტუარზე დღის ნებისმიერ დროს.
ბავშვი შეიძლება სეირნობდეს ველოსიპედით რამოდენიმე მეტრის მოშორებით ტროტუარისგან უფროსთა მეთვალყურეობის ქვეშ.. უფროსების თანხლების გარეშე მოსეირნე ბავშვს სცემენ და წაართმევენ ველოსიპედს.".
ავტორი დაწვრილებით აღწერს თუ როგორ ცდილობდა ოჯახის და საკუთარი თავის გადარჩენას ქაოსში რომელმაც მოკლა ასობით ათასი ადამიანი.ისინი დაღუპა დამნაშავეთა თარეშმა რასაც დაერთო შიმშილი და ავადმყოფობები.
ამასთან არგენტინელები იღუპებოდნენ არა მარტო ქალაქებში. ათასობით ფერმა პრერიებში გაძარცვეს და მათი პატრონები დახოცეს საშინელი წამებით...
სურვივალისტებს,ვიჟივალშჩიკებს ანუ საკუთარითავისგადარჩენისტებს ვერ გაარჩევ ჩვეულებრივი ადამიანებისგან. აპოკალიფსისთვის საიდუმლოდ ემზადებიან ინჟინრები, მენეჯერები, ეკონომისტები.
2004 წლის 4 ნოემბრის დილის 5 საათზე Newsweek-ის კორესპონდენტს მიუვიდა ცნობა იმის შესახებ რომ აფეთქდა ბალაკოვოს ატომური ელსადგური და საჭიროა სარკმლების დახურვა და იოდის დალევა. უკვე ორ საათში ნახევარმილიონიანი პენზა მოიცვა პანიკამ. მეზობელმა ქალმა ბავშვები არ გაუშვა სკოლაში, მეგობარმა მთელი ოჯახი სოფელში წაიყვანა. საგანგებო შემთხვევათა ადგილობრივი სამმართველოს უფროსი ყოველ ნახევარ საათში ჩანდა ტელეეკრანზე და თითქმის ყვიროდა რომ არაფერი მომხდარა და რეაქტორი წესრიგშია. სადილისთვის მაღაზიებში გაქრა შავი ღვინო და აფთიაქებში იოდი. აფეთქება ტყუილი აღმოჩნდა, მაგრამ პენზას, სარატოვის და სამარას მცხოვრებლები დამშვიდნენ მხოლოდ ორი დღის შემდეგ.
ეხლახანს დაფრთხა მოსკოვი. 24 ივნისს დილით რაიონში«ნაგორნი» აღმუვლდნენ საჰაერო განგაშის სირენები. გულგახეთქილმა მცხოვრებლებმა დაიწყეს რეკვა საგანგებო შემთხვევათა სამინისტროში, მაგრამ აღმოჩნდა რომ ადგილობრივი ქარხნის დაცვა ასე ცდილობდა ქარხანაში შესასვლელის ჩამკეტი უცხოური მანქანის პატრონის ყურადღების მიპყრობას.
ადამიანების დაშინება კი იოლია. 11 სექტემბრის შეტევამ,წყალდიდობამ ახალ ორლეანში აჩვენეს რომ მეგაპოლისი რამოდენიმე საათში შეიძლება გადაიქცეს გიგანტურ მახედ და ხაფანგად. მაგრამ იქიდან შეილება გამოძრომა. ასე თვლიან ისინი ვინც თავის თავს უზახიან ვიჟივალშჩიკ-სურვივალისტებს.
კრიზისი აძლიერებს და კვებავს ამ ჭრელ მოძრაობას და ის თითქოს სულ უფრო და უფრო პოპულარული ხდება. ეს ხალხი ემზადება ნებისმიერი აპოკალიფსის, ბუნებრივი კატასტროფა იქნება ის თუ ხალხის ჯანყი, შესახვედრად. ისინი კოლოფებით ყიდულობენ მაკარონს, ტუშონკას და სნადირო პატრონებს, სწავლობენ ქალაქებიდან გაქცევის გზებს ან სულაც აპირებენ ცივილიზაციისგან მოშორებულ სოფლებში ცხოვრებას, უფრო მთელი დარჩები.
არავის დაუნგარიშებია რუსეთში ვიჟივალშჩიკ-სურვივალისტთა რაოდენობა. პროფილურ ინტერნეტ-ფორუმებზე სულ რამოდენიმე ასეული კაცია. მაგრამ ისინი ვისაც დაელაპარაკა Newsweek-ის კორესპონდენტი თვლიან რომ მათი რაოდენობა ათეულობით ათასებს აღწევს თუ ასეულობით ათასებს არა.
ვიჟივალშჩიკები თავისიანებად თვლიან ტაიგაში მონადირეებსაც, სტაროვერ- განდეგილებსაც და აპოალიპტური სექტების ადეპტებსაც.
ითვლება რომ სურვივალისტ-ვიჟივალშჩიკების მოძრაობა გაჩნდა ამერიკის შეერთებულ შტატებში ცივი ომის დროს. 1973 წლის ნავთობის კრიზისის და ველური ინფლაციის საპასუხოდ ამერიკელმა ჰოვარდ რაფმა გამოუშვა ცნობარი
" შიმშილი და გადარჩენა ამერიკაში" რომელშიც საქმის ცოდნით იძლეოდა რჩევებს თუ როგორ უნდა ააშენოთ თავშესაფარი, როგორ უნდა შეინახოთ პროდუქტები და როგორ უნდა დაიცვათ თქვენი ოჯახი.
ვიჟივალშჩიკები სხვადასხვანაირად მოქმედებენ. ამერიკელი მორმონები თავის საწყობებში იმარაგებენ სანოვაგეს. მილიონერი საიენტოლოგები იშენებენ მიწისქვეშა თავშესაფრებს. პეტრ კუზნეცოვის სექტის წევრები 2007 წელს იმალებოდნენ მიწურში პენზასთან. კუზნეცოვის ჯგუფის მიერ მიზიდული მაკარონი და კარტოფილი მას ერთი წელი ეყოფოდა.
ფსიქოლოგებს უკვე აქვთ ცნება "უფრო, გაძლიერებულად შეშფოთებული ადამიანები". "როცა ადამიანი ცხოვრობს აპოკალიფსის მოლოდინში ის ამ მოლოდინის შესაბამისად აწყობს მთელ თავის ცხოვრებას", ამბობს რუსეთის სამედიცინო მეცნიერებათა აკადემიის ფსიქიური ჯანმრთელობის ცენტრის კლინიკური ფსიქოლოგიის განყოფილების ხელმძღვანელი სერგეი ენიკოლოპოვი.
ვიჟივალშჩიკები არ კამათობენ, დიახ, ისინი სხვებზე უფრო შფოთავენ, მაგრამ მათ აქვთ გადარჩენის მეტი შანსი....
27 წლის პეტერბურგელი ალეკსანდრის თქმით ყოველ ნორმალურ ადამოანს ყოველი შემთხვევისთვის უნდა ჰქონდეს თოფი ან სურსათის მარაგი, ის ასეც ცხოვრობს და აქვს როგორც საჭმლის ისე სასმელი წყლის რამოდენიმე თვის მარაგი. "ცოლი მიძახოდა პარანოიკს, მაგრამ ერთხელ რაიონში შეწყვიტეს წყალი, წყლის მაღაზიებში არსებული მარაგი სწრაფად გაიყიდა. არადა საჭირო იყო ბავშვის გაბანება და მან დააფასა."
ალეკსანდრი არ ელის მესამე მსოფლიო ომის დაწყებას ან ასტეროიდთან შეჯახებას, მაგრამ ელის მეზობლად არსებული კომბინატის აფეთქებას.
ყველაზე ცნობილი რუსი ვიჟივალშჩიკი თავის თავს გლეხს უძახის მაგრამ ეს საქმეს არ ცვლის. მისი ოჯახი ცხოვრობს სრული ავტონომიური მომარაგების რეჟიმში. მას აქვს ბოსტანი, ჭა, გენერატორი, გაზის მაგივრად კი შეშა ტყიდან.
«გადარჩენა იყო მოსკოვში, რუბლიოვკაზე, აქ კი ნამდვილი ცხოვრებაა, ამბობს ცხენზე ამხედრებული გერმან სტერლიგოვი და ისე აძლევს ინტერვიუსNewsweek-ს.
ყოფილმა მილიონერმა და რუსეთის პრეზიდენტობის კანდიდატმა გერმან სტერლიგოვმა 5 წლის წინ გაყიდა ბიზნესი, სახლი რუბლიოვკაზე და მისი ქონება საზღვარგარეთ. ის დასახლდა მოჟაისკის უღრან ტყეებში.ძველი ციმბირის სიმაგრის ტიპის სახლი სტერლიგოვს დაუწვეს. მან ისევ ააშენა.
მორებისგან ნაგებ მის დიდ სახლში კიდია ინგლისური შვილდები, არბალეტები, ვინტოვკები, მათრახები. კუთხეში არის ტყვიამფრქვევი მაქსიმი. ის არ ისვრის, მაგრამ ისვრის ავტომატი. ეზოში არის თავლა, 2 ტრაქტორი, სათბურები. ზაფხულის სამზარეულოში ვიღაც წვერიანი მუჟიჩოკი აგებს ღუმელს. სტერლიგოვის თქმით ისაა ნამდვილი ვიჟივალშჩიკი და მან კი ჯერ არ იცის ყველაფერი.
ყოფილმა ოლიგარქმა ამას წინ თავის შორეულ ნაკვეთზე დათესა ფეტვი და ხორბალი, უამინდობა იყო და კომბაინი ვერ გავიდა. ეძება მოსავლის აღების მცოდნე გლეხები, ვერ მონახა. არავინ იცის. მაღაზიაში ოჯახი ყიდულობს მარტო ბურღულებს და მაკარონებს. დანარჩენს თვითონ აკეთებენ. სტერლიგოვის თქმით მეურნეობა უნდა იწყებოდეს მავთულხლართით და თოფით. ზურგის გამაგრების შემდეგ ის აგრძელებს საქმიანობას. ჩექმებში ტაფაზე წვავს კარტოფილს და ბლეკბერით იძლევა ბრძანებას:
"დაურეკე ივანს ლონდონში მისცეს ინსტრუქციები ჰონკონგს".
დიდი კომპანიის ფინანსური ანალიტიკოსი მოსკოველი დმიტრის თქმით ვიჟივალშჩიკთა უმრავლესობას კლასობრივად სძულთ მდიდრები. ისიც ვიჟივალშჩიკია და საფუძვლიანად მოემზადა კრიზისისთვის. აქვს სურსათის ოთხთვიანი მარაგი, უგზოობაში სამოგზაურო მანქანა, ორადგილიანი პარაპლანი და კიდევ ოთხი ადგილი სადაც საჭიროების შემთხვევაში შეძლებს გადასვლას.
ანალიტიკოსის თქმით ეს წინდახედულობაა და არა პარანოია.
რესპექტაბელური და შეძლებული, კარგ კოსტუმში გამოწყობილი ბატონი დიმიტრი რაციონალური ადამიანია. მას არ უნდა სტერლიგოვის მსგავსად მოსკოვიდან ტყეში გაქცევა. ის თვლის რომ კატასტროფისთვის მზადებამ არ უნდა შეუშალოს ხელი ცხოვრებას, ფულის შოვნას და კარიერის კეთებას.
მისი თქმით თოფით ხელში ტყეში გასული და სისტემის გარეშე ფარჩენილი რემბოს წინააღმდეგაც დაიწყება ნადირობა. ვიჟივალშჩიკებს ტყუილად არ სჯერათ მდიდრებისა ვინაიდან ელიტარულ დასახლებებს აქვთ ყველაფერი რაც საჭიროა-დაცვა, იარაღი, გენერატორები, ქარის წისქვილები, წყლით ავტონომიური მომარაგება და კანალიზაცია. დმიტრის თქმით ზედმეტი ფული რომ ჰქონდეს ნაკვეთზე ამოთხრიდა ბუნკერს. ის ამოწმებს ხომ არ დაეწვეთა შემთხვევით სოუსი პიჯაკზე. ასე ვთქვათ ზედმეტი ფული სამი მილიონი რუბლია.
ვიჟივალშჩიკების უმრავლესობას აქვს უფრო მცირე შესაძლებლობები. მოსკოვთან ოსეევსკაიასთან ახლოს არის ადგილი განდობილებისთვის - ჯოკერვილი. ჩანაფიქრით ესაა ავტონომიური დასახლება ნატურალური მეურნეობით. ის მოწყობილია ისე რომ ადამიანმა შესძლოს ცხოვრება დიდი კატასტროფის შემდეგაც.
პრაქტიკულად ესაა ჩვეულებრივი მინდორი მაგიდით და მაყალით. აქ იკრიბებიან მოსკოველი ვიჟივალშჩიკები. ცოტა ხნის წინ მათ დაბადების დღე მიულოცეს მათ მეგობარ ევგენის. აჩუქეს მაჩეტე, საველე პირობებში წყლის გამწმენდი ფილტრი, კვესი და აბედი და სანადირო პატრონების დატენვის მოწყობილობა.
საშუალო ასაკის მაგარი მამაკაცი სტასი ჯოკერვილის ერთ-ერთი ხშირი სტუმარია. მისი თქმით ყველა მისი ამხანაგი აკეთებს მააგებს მაგრამ ერიდება დაწვრილებით ლაპარაკს. ამბობს რომ არის ხალხი ვინც ეხმარება მას და რომელსაც ეხმარება ის, მას ჰყავს კრიზისის შემთხვევაში სანდო ხალხი. მაგრამ ყველაფერს არ იტყვის. ყველამ ყველაფერი რომ გაიგოს გადარჩენა ბევრად უფრო გაძნელდება.
ავტორი პაველ სედაკოვი.
-----------------------------------------
Выживальщиков часто не отличишь от обычных людей: инженеры, менеджеры, экономисты втайне готовятся к апокалипсису
Кризис подпитывает это разношерстное движение, и кажется, что оно постепенно становится все более популярным. Эти люди готовятся во всеоружии встретить любой апокалипсис, будь то война, природная катастрофа или народный бунт. Они закупают коробками макароны, тушенку и охотничьи патроны, разрабатывают пути эвакуации из городов или вовсе перебираются жить в деревню, стремясь свести к минимуму контакты с цивилизацией. Целее будешь.
Никто не считал, сколько в России выживальщиков. На профильных интернет-форумах всего несколько сотен пользователей. Но те, с кем удалось поговорить корреспонденту Newsweek, уверены: их десятки тысяч, если не сотни. Ведь выживальщики считают за своих и таежных охотников, и отшельников-староверов, и даже адептов апокалиптических сект.
БП NOW
Считается, что движение выживальщиков появилось в США в разгар холодной войны. В ответ на нефтяной кризис 1973 года и дикую инфляцию американец Говард Рафф выпустил справочник «Голод и выживание в Америке». Там он со знанием дела давал советы: как строить убежище, сохранять припасы и защищать свою семью.
Те, кого можно причислить к выживальщикам, действуют по-разному. Американские мормоны запасают на своих складах продукты, а миллионеры-сайентологи строят себе подземные убежища. Члены секты Петра Кузнецова, которые укрывались в 2007 году в землянке под Пензой, — тоже выживальщики. Корреспондент Newsweek видел запасы кузнецовской группы — сложенных в сарае мешков с макаронами и картошкой хватило бы на год.
У психологов есть даже специальный термин — люди повышенной тревожности. «Когда человек живет в ожидании апокалипсиса, он подстраивает под это всю свою жизнь», — объясняет Сергей Ениколопов, руководитель отдела клинической психологии Научного центра психического здоровья РАМН. Выживальщики не спорят — да, им тревожнее, чем другим людям, зато у них больше шансов уцелеть.
У российских выживальщиков тоже есть специальный термин — БП (большой п…). Все, что свидетельствует о скором наступлении БП, они называют звоночками. Звоночков в этом году уже было хоть отбавляй: колебания доллара, безработные гастарбайтеры, массовое освобождение зэков, севших в 90-х, пандемия свиного гриппа… Люди на интернет-форумах всерьез обсуждают, как поставить печку-буржуйку в московской квартире и защитить деревянный дом от коктейля Молотова.
Самая обсуждаемая тема на популярном форуме «Школа выживания» — что делать, если в городе начались беспорядки. «Люди совсем расслабились, — говорит Newsweek администратор форума 27-летний петербуржец Александр. — На случай ЧС любой нормальный мужик должен иметь точку опоры — приклад ружья или запас провианта». Александр живет по своим заветам. У него в кладовке запасы крупы, сахара и консервов на пару месяцев, а также резерв воды в 120-литровых бутылях. «Жена называла меня параноиком, но однажды в районе отключили воду, а в магазинах раскупили все запасы воды. Нам надо было купать ребенка, и она оценила», — рассказывает он. Александр не верит в третью мировую или столкновение с астероидом — угроза взрыва на ближайшем хладокомбинате куда реальнее.
ВИНТОВКА И КОЛЮЧАЯ ПРОВОЛОКА
Самый известный российский выживальщик называет себя крестьянином, но сути дела это не меняет. Его семья живет на полном автономном обеспечении: огород, колодец, генератор, вместо газа — дрова из леса. «Выживание было в Москве, на Рублевке, а тут — настоящая жизнь», — говорит Герман Стерлигов, приподнимаясь в стременах. Интервью Newsweek он дает, не слезая с лошади.
Пять лет назад Стерлигов — бывший миллионер и кандидат в президенты — продал бизнес, особняк на Рублевке и свою зарубежную недвижимость. Переселился в слободу в глухих можайских лесах. Первый дом, построенный по типу сибирского острога, у Стерлигова сожгли. Он отстроился заново.
В его просторном бревенчатом доме висят английские луки, арбалеты, винтовки, нагайки. В углу стоит пулемет максим, правда, он не работает. «А вот автомат стреляет», — говорит Стерлигов, отстегивая у АКСУ магазин. На дворе конюшня, два трактора, теплицы. В летней кухне, под навесом, бородатый мужичок в шапке-горшке кладет печку: «Вот настоящий выживальщик, мой друг Александр, на все руки мастер, а я еще не все науки освоил», — говорит Стерлигов.
Не так давно бывший олигарх посеял рожь и пшеницу на своем дальнем участке. Комбайн через лес не прошел — распутица. «Купил серпы, пошел в деревню искать мужиков, кто бы мог убрать. Никого не нашел, ни стара ни млада — никто не умеет», — сожалеет Стерлигов. В магазине семья покупает только крупы и макароны, рассказывает Алена, жена Стерлигова, а остальное готовят сами: запасов целый подвал. «Хозяйство должно начинаться с колючей проволоки и винтовки», — уверен Стерлигов. Прикрыв тылы, он снова в деле со своим новым офисом в Москве и целым антикризисным центром. В рубахе и сапогах он жарит на чугунной сковороде картошку и командует по Blackberry: «Позвони Ивану в Лондон, пусть проинструктирует Гонконг».
ОСТАТЬСЯ В СИСТЕМЕ
Вообще-то к богатым людям у большинства выживальщиков «классовая ненависть», говорит москвич Дмитрий, финансовый аналитик в крупной компании, которая занимается слияниями и поглощениями. Он тоже называет себя выживальщиком и к кризису подготовился основательно: у него есть запас продуктов на четыре месяца, внедорожник, двухместный параплан и еще четыре места, куда можно в случае чего переехать жить. «Это не паранойя, а предусмотрительность», — говорит аналитик, уплетая свинину в кисло-сладком соусе в одном из московских ресторанов.
Дмитрий, респектабельный господин в светлой костюмной паре, — человек рациональный и обстоятельный. Он не хочет уезжать из Москвы, как Стерлигов. Он уверен: подготовка к БП не должна мешать жить, зарабатывать и строить карьеру. После любой катастрофы останется система общественных взаимоотношений и в нее надо будет вписаться: «Если ты взял ружье и ушел в лес, ты вне системы. Будь ты хоть Рэмбо, все закончится охотой на тебя». Зря выживальщики испытывают недоверие к состоятельным людям, говорит он, ведь в элитных поселках есть все что нужно: охрана, оружие, генераторы, ветряки, автономное водоснабжение и канализация. «Были бы у меня лишние деньги, я бы вкопал себе бункер на участке», — Дмитрий проверяет, не капнул ли он случайно соус на пиджак. «Лишние деньги» — это 3 млн рублей.
У большинства выживальщиков возможностей меньше. Недалеко от подмосковной станции Осеевская есть место для посвященных — Джокервиль. По замыслу это автономное поселение с натуральным хозяйством, оборудованное для жизни после БП. На практике — обычная лесная поляна со столом и мангалом. Здесь собираются московские выживальщики. Недавно они отмечали тридцатилетие своего товарища Евгения. Ему подарили мачете, фильтр для очистки воды в походных условиях, огниво и устройство для забивки охотничьих патронов.
Стас, крепкий мужчина средних лет, один из частых гостей Джокервиля, утверждает, что все его товарищи делают припасы, но избегает подробностей: «Есть группа людей, которые мне помогают, которым я помогаю. В случае кризиса я могу на них положиться. А про свои «нычки» я вам ни за что не расскажу». Выживальщики готовятся к апокалипсису так, чтобы об этом по возможности не узнали посторонние. Потому что если каждый будет в курсе, как кто собирается выживать, уцелеть будет гораздо труднее.
ბედნიერმა თანამედროვეობამ საქმე იქამდე მიიყვანა რომ ინგლისური ცნება «survivalist»-იდან რუსულ ენაშიც გაჩნდა ცნება ვიჟივალშჩიკი ///«выживальщик»// და დროა დავფიქრდეთ მათ ქართულ შესატყვისზეც. საკუთარითავისდასხვისგადარჩენისტი იქნება ეს თუ რამე სხვა.
ბედნიერი პესრესტროიკის მოწმეებს განსაკუთრებით კი საბჭოთა ზარბაზნებით და სხვა ნამეტანი შთამბეჭდავი საშუალებებით თბილისის დემოკრატიზაციის მნახველებს ბევრი ვერაფრით გავაკვირვებთ მაგრამ მაინც საინტერესოა ამას წინ ნანახი ერთი ამბის გაცნობაც.
როდესაც დაემხობა დოლარი და ევრო, როცა ყაჩაღთა ბანდები მოგირახუნებენ კარებზე, როდესაც ბირთვული სოკო ამოვა საქალაქო ნაძვისხის ადგილას აი სწორედ მაშინ დადგება «survivalist»-ების ანუ საკუთარითავისდასხვათაგადარჩენისტების თუ როგორც გნებავთ ისე დაარქვით იმათი დრო.
ნაცნობი სამყარო შეიძლება დაანგრიონ ასობით სხვადასხვა ხერხით. ყველაზე მოსალოდნელი შედეგია სახელმწიფოს დასუსტება სამოქალაქო ომის მდგომარეობამდე. სხვათა შორის ასე უკვე ცხოვრობს დედამიწის ასობით მილიონი მცხოვრები ავღანეთში, სომალიში, ზიმბაბვეში, სუდანში, პაკისტანის, კოლუმბიის, ინდოეთის, ინდონეზიის ზოგ რაიონში. არც ისე დიდი ხნის სამოქალაქო ომის თანმხლები ქაოსი მისწვდა ლიბიას, ეგვიპტის, იემენის, სირიის ზოგ რაიონს.
რა ელის თანამედროვე ადამიანს ვინც დაკარგა სახელმწიფოს მხარდაჭერა?
აი რა მოყვა 2001 წლის უსასტიკესი კრიზისის გადამტანმა არგენტინელმა.
მაშინ მოულოდნელად დაინგრა ქვეყნის ყველა სასიცოცხლო საყრდენი პოლიციიდან კომუნალურ მეურნეობამდე.
სულ რამოდენიმე დღეში დედაქალაქი ბუენოს-აირესის მილიონობით ადამიანი გადაიქცა დამშეულ მხეცებად და ისინი ეძგერნენ ერთმანეთს:
"მაშინაც კი როცა სამხრეთ ამერიკაში ყურადღების ცენტრში იყო დამნაშავეთა თარეში ჩემი ქვეყანა გამონაკლისი იყო.
საშიში იყო მაგრამ არ ხდებოდა არაფერი მსგავსი იმისა რაც ხდებოდა 2001 წლის ეკონომიკური კრიზისის შემდეგ.
ოდესღაც ბავშვებს შეეძლოთ თამაში ტროტუარზე ან ფეხით დაბრუნება საღამოს რამდენიმე კვარტალის იქით წვეულებიდან. ეხლა ყველაფერი შეიცვალა. არც ერთი ბავშვი აღარ თამაშობს ტროტუარზე დღის ნებისმიერ დროს.
ბავშვი შეიძლება სეირნობდეს ველოსიპედით რამოდენიმე მეტრის მოშორებით ტროტუარისგან უფროსთა მეთვალყურეობის ქვეშ.. უფროსების თანხლების გარეშე მოსეირნე ბავშვს სცემენ და წაართმევენ ველოსიპედს.".
ავტორი დაწვრილებით აღწერს თუ როგორ ცდილობდა ოჯახის და საკუთარი თავის გადარჩენას ქაოსში რომელმაც მოკლა ასობით ათასი ადამიანი.ისინი დაღუპა დამნაშავეთა თარეშმა რასაც დაერთო შიმშილი და ავადმყოფობები.
ამასთან არგენტინელები იღუპებოდნენ არა მარტო ქალაქებში. ათასობით ფერმა პრერიებში გაძარცვეს და მათი პატრონები დახოცეს საშინელი წამებით...
სურვივალისტებს,ვიჟივალშჩიკებს ანუ საკუთარითავისგადარჩენისტებს ვერ გაარჩევ ჩვეულებრივი ადამიანებისგან. აპოკალიფსისთვის საიდუმლოდ ემზადებიან ინჟინრები, მენეჯერები, ეკონომისტები.
2004 წლის 4 ნოემბრის დილის 5 საათზე Newsweek-ის კორესპონდენტს მიუვიდა ცნობა იმის შესახებ რომ აფეთქდა ბალაკოვოს ატომური ელსადგური და საჭიროა სარკმლების დახურვა და იოდის დალევა. უკვე ორ საათში ნახევარმილიონიანი პენზა მოიცვა პანიკამ. მეზობელმა ქალმა ბავშვები არ გაუშვა სკოლაში, მეგობარმა მთელი ოჯახი სოფელში წაიყვანა. საგანგებო შემთხვევათა ადგილობრივი სამმართველოს უფროსი ყოველ ნახევარ საათში ჩანდა ტელეეკრანზე და თითქმის ყვიროდა რომ არაფერი მომხდარა და რეაქტორი წესრიგშია. სადილისთვის მაღაზიებში გაქრა შავი ღვინო და აფთიაქებში იოდი. აფეთქება ტყუილი აღმოჩნდა, მაგრამ პენზას, სარატოვის და სამარას მცხოვრებლები დამშვიდნენ მხოლოდ ორი დღის შემდეგ.
ეხლახანს დაფრთხა მოსკოვი. 24 ივნისს დილით რაიონში«ნაგორნი» აღმუვლდნენ საჰაერო განგაშის სირენები. გულგახეთქილმა მცხოვრებლებმა დაიწყეს რეკვა საგანგებო შემთხვევათა სამინისტროში, მაგრამ აღმოჩნდა რომ ადგილობრივი ქარხნის დაცვა ასე ცდილობდა ქარხანაში შესასვლელის ჩამკეტი უცხოური მანქანის პატრონის ყურადღების მიპყრობას.
ადამიანების დაშინება კი იოლია. 11 სექტემბრის შეტევამ,წყალდიდობამ ახალ ორლეანში აჩვენეს რომ მეგაპოლისი რამოდენიმე საათში შეიძლება გადაიქცეს გიგანტურ მახედ და ხაფანგად. მაგრამ იქიდან შეილება გამოძრომა. ასე თვლიან ისინი ვინც თავის თავს უზახიან ვიჟივალშჩიკ-სურვივალისტებს.
კრიზისი აძლიერებს და კვებავს ამ ჭრელ მოძრაობას და ის თითქოს სულ უფრო და უფრო პოპულარული ხდება. ეს ხალხი ემზადება ნებისმიერი აპოკალიფსის, ბუნებრივი კატასტროფა იქნება ის თუ ხალხის ჯანყი, შესახვედრად. ისინი კოლოფებით ყიდულობენ მაკარონს, ტუშონკას და სნადირო პატრონებს, სწავლობენ ქალაქებიდან გაქცევის გზებს ან სულაც აპირებენ ცივილიზაციისგან მოშორებულ სოფლებში ცხოვრებას, უფრო მთელი დარჩები.
არავის დაუნგარიშებია რუსეთში ვიჟივალშჩიკ-სურვივალისტთა რაოდენობა. პროფილურ ინტერნეტ-ფორუმებზე სულ რამოდენიმე ასეული კაცია. მაგრამ ისინი ვისაც დაელაპარაკა Newsweek-ის კორესპონდენტი თვლიან რომ მათი რაოდენობა ათეულობით ათასებს აღწევს თუ ასეულობით ათასებს არა.
ვიჟივალშჩიკები თავისიანებად თვლიან ტაიგაში მონადირეებსაც, სტაროვერ- განდეგილებსაც და აპოალიპტური სექტების ადეპტებსაც.
ითვლება რომ სურვივალისტ-ვიჟივალშჩიკების მოძრაობა გაჩნდა ამერიკის შეერთებულ შტატებში ცივი ომის დროს. 1973 წლის ნავთობის კრიზისის და ველური ინფლაციის საპასუხოდ ამერიკელმა ჰოვარდ რაფმა გამოუშვა ცნობარი
" შიმშილი და გადარჩენა ამერიკაში" რომელშიც საქმის ცოდნით იძლეოდა რჩევებს თუ როგორ უნდა ააშენოთ თავშესაფარი, როგორ უნდა შეინახოთ პროდუქტები და როგორ უნდა დაიცვათ თქვენი ოჯახი.
ვიჟივალშჩიკები სხვადასხვანაირად მოქმედებენ. ამერიკელი მორმონები თავის საწყობებში იმარაგებენ სანოვაგეს. მილიონერი საიენტოლოგები იშენებენ მიწისქვეშა თავშესაფრებს. პეტრ კუზნეცოვის სექტის წევრები 2007 წელს იმალებოდნენ მიწურში პენზასთან. კუზნეცოვის ჯგუფის მიერ მიზიდული მაკარონი და კარტოფილი მას ერთი წელი ეყოფოდა.
ფსიქოლოგებს უკვე აქვთ ცნება "უფრო, გაძლიერებულად შეშფოთებული ადამიანები". "როცა ადამიანი ცხოვრობს აპოკალიფსის მოლოდინში ის ამ მოლოდინის შესაბამისად აწყობს მთელ თავის ცხოვრებას", ამბობს რუსეთის სამედიცინო მეცნიერებათა აკადემიის ფსიქიური ჯანმრთელობის ცენტრის კლინიკური ფსიქოლოგიის განყოფილების ხელმძღვანელი სერგეი ენიკოლოპოვი.
ვიჟივალშჩიკები არ კამათობენ, დიახ, ისინი სხვებზე უფრო შფოთავენ, მაგრამ მათ აქვთ გადარჩენის მეტი შანსი....
27 წლის პეტერბურგელი ალეკსანდრის თქმით ყოველ ნორმალურ ადამოანს ყოველი შემთხვევისთვის უნდა ჰქონდეს თოფი ან სურსათის მარაგი, ის ასეც ცხოვრობს და აქვს როგორც საჭმლის ისე სასმელი წყლის რამოდენიმე თვის მარაგი. "ცოლი მიძახოდა პარანოიკს, მაგრამ ერთხელ რაიონში შეწყვიტეს წყალი, წყლის მაღაზიებში არსებული მარაგი სწრაფად გაიყიდა. არადა საჭირო იყო ბავშვის გაბანება და მან დააფასა."
ალეკსანდრი არ ელის მესამე მსოფლიო ომის დაწყებას ან ასტეროიდთან შეჯახებას, მაგრამ ელის მეზობლად არსებული კომბინატის აფეთქებას.
ყველაზე ცნობილი რუსი ვიჟივალშჩიკი თავის თავს გლეხს უძახის მაგრამ ეს საქმეს არ ცვლის. მისი ოჯახი ცხოვრობს სრული ავტონომიური მომარაგების რეჟიმში. მას აქვს ბოსტანი, ჭა, გენერატორი, გაზის მაგივრად კი შეშა ტყიდან.
«გადარჩენა იყო მოსკოვში, რუბლიოვკაზე, აქ კი ნამდვილი ცხოვრებაა, ამბობს ცხენზე ამხედრებული გერმან სტერლიგოვი და ისე აძლევს ინტერვიუსNewsweek-ს.
ყოფილმა მილიონერმა და რუსეთის პრეზიდენტობის კანდიდატმა გერმან სტერლიგოვმა 5 წლის წინ გაყიდა ბიზნესი, სახლი რუბლიოვკაზე და მისი ქონება საზღვარგარეთ. ის დასახლდა მოჟაისკის უღრან ტყეებში.ძველი ციმბირის სიმაგრის ტიპის სახლი სტერლიგოვს დაუწვეს. მან ისევ ააშენა.
მორებისგან ნაგებ მის დიდ სახლში კიდია ინგლისური შვილდები, არბალეტები, ვინტოვკები, მათრახები. კუთხეში არის ტყვიამფრქვევი მაქსიმი. ის არ ისვრის, მაგრამ ისვრის ავტომატი. ეზოში არის თავლა, 2 ტრაქტორი, სათბურები. ზაფხულის სამზარეულოში ვიღაც წვერიანი მუჟიჩოკი აგებს ღუმელს. სტერლიგოვის თქმით ისაა ნამდვილი ვიჟივალშჩიკი და მან კი ჯერ არ იცის ყველაფერი.
ყოფილმა ოლიგარქმა ამას წინ თავის შორეულ ნაკვეთზე დათესა ფეტვი და ხორბალი, უამინდობა იყო და კომბაინი ვერ გავიდა. ეძება მოსავლის აღების მცოდნე გლეხები, ვერ მონახა. არავინ იცის. მაღაზიაში ოჯახი ყიდულობს მარტო ბურღულებს და მაკარონებს. დანარჩენს თვითონ აკეთებენ. სტერლიგოვის თქმით მეურნეობა უნდა იწყებოდეს მავთულხლართით და თოფით. ზურგის გამაგრების შემდეგ ის აგრძელებს საქმიანობას. ჩექმებში ტაფაზე წვავს კარტოფილს და ბლეკბერით იძლევა ბრძანებას:
"დაურეკე ივანს ლონდონში მისცეს ინსტრუქციები ჰონკონგს".
დიდი კომპანიის ფინანსური ანალიტიკოსი მოსკოველი დმიტრის თქმით ვიჟივალშჩიკთა უმრავლესობას კლასობრივად სძულთ მდიდრები. ისიც ვიჟივალშჩიკია და საფუძვლიანად მოემზადა კრიზისისთვის. აქვს სურსათის ოთხთვიანი მარაგი, უგზოობაში სამოგზაურო მანქანა, ორადგილიანი პარაპლანი და კიდევ ოთხი ადგილი სადაც საჭიროების შემთხვევაში შეძლებს გადასვლას.
ანალიტიკოსის თქმით ეს წინდახედულობაა და არა პარანოია.
რესპექტაბელური და შეძლებული, კარგ კოსტუმში გამოწყობილი ბატონი დიმიტრი რაციონალური ადამიანია. მას არ უნდა სტერლიგოვის მსგავსად მოსკოვიდან ტყეში გაქცევა. ის თვლის რომ კატასტროფისთვის მზადებამ არ უნდა შეუშალოს ხელი ცხოვრებას, ფულის შოვნას და კარიერის კეთებას.
მისი თქმით თოფით ხელში ტყეში გასული და სისტემის გარეშე ფარჩენილი რემბოს წინააღმდეგაც დაიწყება ნადირობა. ვიჟივალშჩიკებს ტყუილად არ სჯერათ მდიდრებისა ვინაიდან ელიტარულ დასახლებებს აქვთ ყველაფერი რაც საჭიროა-დაცვა, იარაღი, გენერატორები, ქარის წისქვილები, წყლით ავტონომიური მომარაგება და კანალიზაცია. დმიტრის თქმით ზედმეტი ფული რომ ჰქონდეს ნაკვეთზე ამოთხრიდა ბუნკერს. ის ამოწმებს ხომ არ დაეწვეთა შემთხვევით სოუსი პიჯაკზე. ასე ვთქვათ ზედმეტი ფული სამი მილიონი რუბლია.
ვიჟივალშჩიკების უმრავლესობას აქვს უფრო მცირე შესაძლებლობები. მოსკოვთან ოსეევსკაიასთან ახლოს არის ადგილი განდობილებისთვის - ჯოკერვილი. ჩანაფიქრით ესაა ავტონომიური დასახლება ნატურალური მეურნეობით. ის მოწყობილია ისე რომ ადამიანმა შესძლოს ცხოვრება დიდი კატასტროფის შემდეგაც.
პრაქტიკულად ესაა ჩვეულებრივი მინდორი მაგიდით და მაყალით. აქ იკრიბებიან მოსკოველი ვიჟივალშჩიკები. ცოტა ხნის წინ მათ დაბადების დღე მიულოცეს მათ მეგობარ ევგენის. აჩუქეს მაჩეტე, საველე პირობებში წყლის გამწმენდი ფილტრი, კვესი და აბედი და სანადირო პატრონების დატენვის მოწყობილობა.
საშუალო ასაკის მაგარი მამაკაცი სტასი ჯოკერვილის ერთ-ერთი ხშირი სტუმარია. მისი თქმით ყველა მისი ამხანაგი აკეთებს მააგებს მაგრამ ერიდება დაწვრილებით ლაპარაკს. ამბობს რომ არის ხალხი ვინც ეხმარება მას და რომელსაც ეხმარება ის, მას ჰყავს კრიზისის შემთხვევაში სანდო ხალხი. მაგრამ ყველაფერს არ იტყვის. ყველამ ყველაფერი რომ გაიგოს გადარჩენა ბევრად უფრო გაძნელდება.
ავტორი პაველ სედაკოვი.
-----------------------------------------
Когда рухнут доллар и евро, когда банды мародеров начнут ломиться в ваши двери, когда ядерный гриб вырастет на месте городской елки – наступит время "выживальщиков". Тех, кто давно знал, что Апокалипсис придет, и готовился к нему.
Привычный мир может быть разрушен сотней разных способов, и самый ожидаемый результат – ослабление государства до состояния гражданской войны. Кстати, так давно уже живут сотни миллионов жителей Земли – в Афганистане, Сомали, Зимбабве, Судане, в некоторых районах Пакистана, Колумбии, Индии, Индонезии. А с недавних пор хаос, сопровождающий гражданскую войну, настиг Ливию, а также некоторые районы Египта, Йемена, Сирии.
Что ждет современного человека, лишившегося поддержки государства? Вот цитата из рассказа аргентинца, пережившего жесточайший кризис 2001 года, когда неожиданно были разрушены все жизненные устои страны — от полиции до коммунального хозяйства. Всего за несколько месяцев миллионы людей в столичном Буэнос-Айресе превратились в голодных зверей, бросающихся друг на друга: "Даже тогда, когда преступность всегда была в центре внимания в Южной Америке, моя страна была исключением. Было опасно, да, но ничего подобного тому, что происходило после экономического кризиса 2001 года. Когда-то дети могли играть на тротуаре или пешком возвращаться домой с вечеринки в нескольких кварталах. Сейчас все переменилось. Дети больше не играют на тротуарах. Я несколько перефразировал. Больше НИ ОДИН ребенок не играет на тротуаре в любое время суток. Может быть, ребенок катается на велосипеде в нескольких метрах от тротуара, но всегда под наблюдением взрослых. У ребенка, который катается на велосипеде сам по себе, отберут велосипед, а самого изобьют...". Автор подробно описывает, как он пытался выживать с семьей в обстановке хаоса, который уничтожил сотни тысяч человек, погибших из-за ужасающего роста преступности, а также от голода и болезней. Причем аргентинцы гибли не только в городах – тысячи ферм в прериях были разграблены, а их хозяева зверски замучены и убиты.....
Евгений Зубарев
Источник: rosbalt.ru
Когда рухнут доллар и евро, когда банды мародеров
Cтроительство бункера и выживание
Привычный мир может быть разрушен сотней разных способов, и самый ожидаемый результат – ослабление государства до состояния гражданской войны. Кстати, так давно уже живут сотни миллионов жителей Земли – в Афганистане, Сомали, Зимбабве, Судане, в некоторых районах Пакистана, Колумбии, Индии, Индонезии. А с недавних пор хаос, сопровождающий гражданскую войну, настиг Ливию, а также некоторые районы Египта, Йемена, Сирии.
Что ждет современного человека, лишившегося поддержки государства? Вот цитата из рассказа аргентинца, пережившего жесточайший кризис 2001 года, когда неожиданно были разрушены все жизненные устои страны — от полиции до коммунального хозяйства. Всего за несколько месяцев миллионы людей в столичном Буэнос-Айресе превратились в голодных зверей, бросающихся друг на друга: "Даже тогда, когда преступность всегда была в центре внимания в Южной Америке, моя страна была исключением. Было опасно, да, но ничего подобного тому, что происходило после экономического кризиса 2001 года. Когда-то дети могли играть на тротуаре или пешком возвращаться домой с вечеринки в нескольких кварталах. Сейчас все переменилось. Дети больше не играют на тротуарах. Я несколько перефразировал. Больше НИ ОДИН ребенок не играет на тротуаре в любое время суток. Может быть, ребенок катается на велосипеде в нескольких метрах от тротуара, но всегда под наблюдением взрослых. У ребенка, который катается на велосипеде сам по себе, отберут велосипед, а самого изобьют...". Автор подробно описывает, как он пытался выживать с семьей в обстановке хаоса, который уничтожил сотни тысяч человек, погибших из-за ужасающего роста преступности, а также от голода и болезней. Причем аргентинцы гибли не только в городах – тысячи ферм в прериях были разграблены, а их хозяева зверски замучены и убиты.....
Евгений Зубарев
Источник: rosbalt.ru
Россияне готовятся выживать
Когда рухнут доллар и евро, когда банды мародеров
Cтроительство бункера и выживание
Того, кто не задумывается о далеких трудностях, поджидают близкие неприятности. /Конфуций/
Выживальщики
В пять утра 4 ноября 2004 года корреспонденту Newsweek пришла SMS: «Взрыв на Балаковской АЭС. Закрывайте форточки. Пейте йод». Уже через два часа полумиллионную Пензу охватила паника. Соседка не пустила детей в школу. Друг вывез всю семью в деревню. Глава местного управления МЧС появлялся на телеэкранах каждые полчаса и почти кричал: никакого взрыва не было, реактор в порядке. К обеду в магазинах исчезли красное вино и водка, а в аптеках — йод. Взрыв оказался уткой, но жители Пензы, Самары и Саратова успокоились только через два дня.
А недавно паниковали уже в Москве. Утром 24 июня в районе «Нагорный» завыли сирены воздушной тревоги. Перепуганные жители стали звонить в МЧС, но вскоре выяснилось, что таким образом охрана местного завода пыталась привлечь внимание хозяйки иномарки, которая перекрыла въезд на его территорию. Напугать людей несложно: атака 11 сентября, наводнение в Новом Орлеане, блэкаут в Москве наглядно показали, как мегаполис за считанные часы превращается в гигантскую ловушку. Но из нее можно выбраться. По крайней мере, так считают те, кто называют себя выживальщиками.Кризис подпитывает это разношерстное движение, и кажется, что оно постепенно становится все более популярным. Эти люди готовятся во всеоружии встретить любой апокалипсис, будь то война, природная катастрофа или народный бунт. Они закупают коробками макароны, тушенку и охотничьи патроны, разрабатывают пути эвакуации из городов или вовсе перебираются жить в деревню, стремясь свести к минимуму контакты с цивилизацией. Целее будешь.
Никто не считал, сколько в России выживальщиков. На профильных интернет-форумах всего несколько сотен пользователей. Но те, с кем удалось поговорить корреспонденту Newsweek, уверены: их десятки тысяч, если не сотни. Ведь выживальщики считают за своих и таежных охотников, и отшельников-староверов, и даже адептов апокалиптических сект.
БП NOW
Считается, что движение выживальщиков появилось в США в разгар холодной войны. В ответ на нефтяной кризис 1973 года и дикую инфляцию американец Говард Рафф выпустил справочник «Голод и выживание в Америке». Там он со знанием дела давал советы: как строить убежище, сохранять припасы и защищать свою семью.
Те, кого можно причислить к выживальщикам, действуют по-разному. Американские мормоны запасают на своих складах продукты, а миллионеры-сайентологи строят себе подземные убежища. Члены секты Петра Кузнецова, которые укрывались в 2007 году в землянке под Пензой, — тоже выживальщики. Корреспондент Newsweek видел запасы кузнецовской группы — сложенных в сарае мешков с макаронами и картошкой хватило бы на год.У психологов есть даже специальный термин — люди повышенной тревожности. «Когда человек живет в ожидании апокалипсиса, он подстраивает под это всю свою жизнь», — объясняет Сергей Ениколопов, руководитель отдела клинической психологии Научного центра психического здоровья РАМН. Выживальщики не спорят — да, им тревожнее, чем другим людям, зато у них больше шансов уцелеть.
У российских выживальщиков тоже есть специальный термин — БП (большой п…). Все, что свидетельствует о скором наступлении БП, они называют звоночками. Звоночков в этом году уже было хоть отбавляй: колебания доллара, безработные гастарбайтеры, массовое освобождение зэков, севших в 90-х, пандемия свиного гриппа… Люди на интернет-форумах всерьез обсуждают, как поставить печку-буржуйку в московской квартире и защитить деревянный дом от коктейля Молотова.
Самая обсуждаемая тема на популярном форуме «Школа выживания» — что делать, если в городе начались беспорядки. «Люди совсем расслабились, — говорит Newsweek администратор форума 27-летний петербуржец Александр. — На случай ЧС любой нормальный мужик должен иметь точку опоры — приклад ружья или запас провианта». Александр живет по своим заветам. У него в кладовке запасы крупы, сахара и консервов на пару месяцев, а также резерв воды в 120-литровых бутылях. «Жена называла меня параноиком, но однажды в районе отключили воду, а в магазинах раскупили все запасы воды. Нам надо было купать ребенка, и она оценила», — рассказывает он. Александр не верит в третью мировую или столкновение с астероидом — угроза взрыва на ближайшем хладокомбинате куда реальнее.
ВИНТОВКА И КОЛЮЧАЯ ПРОВОЛОКА
Самый известный российский выживальщик называет себя крестьянином, но сути дела это не меняет. Его семья живет на полном автономном обеспечении: огород, колодец, генератор, вместо газа — дрова из леса. «Выживание было в Москве, на Рублевке, а тут — настоящая жизнь», — говорит Герман Стерлигов, приподнимаясь в стременах. Интервью Newsweek он дает, не слезая с лошади.
Пять лет назад Стерлигов — бывший миллионер и кандидат в президенты — продал бизнес, особняк на Рублевке и свою зарубежную недвижимость. Переселился в слободу в глухих можайских лесах. Первый дом, построенный по типу сибирского острога, у Стерлигова сожгли. Он отстроился заново.
В его просторном бревенчатом доме висят английские луки, арбалеты, винтовки, нагайки. В углу стоит пулемет максим, правда, он не работает. «А вот автомат стреляет», — говорит Стерлигов, отстегивая у АКСУ магазин. На дворе конюшня, два трактора, теплицы. В летней кухне, под навесом, бородатый мужичок в шапке-горшке кладет печку: «Вот настоящий выживальщик, мой друг Александр, на все руки мастер, а я еще не все науки освоил», — говорит Стерлигов.
Не так давно бывший олигарх посеял рожь и пшеницу на своем дальнем участке. Комбайн через лес не прошел — распутица. «Купил серпы, пошел в деревню искать мужиков, кто бы мог убрать. Никого не нашел, ни стара ни млада — никто не умеет», — сожалеет Стерлигов. В магазине семья покупает только крупы и макароны, рассказывает Алена, жена Стерлигова, а остальное готовят сами: запасов целый подвал. «Хозяйство должно начинаться с колючей проволоки и винтовки», — уверен Стерлигов. Прикрыв тылы, он снова в деле со своим новым офисом в Москве и целым антикризисным центром. В рубахе и сапогах он жарит на чугунной сковороде картошку и командует по Blackberry: «Позвони Ивану в Лондон, пусть проинструктирует Гонконг».
ОСТАТЬСЯ В СИСТЕМЕ
Вообще-то к богатым людям у большинства выживальщиков «классовая ненависть», говорит москвич Дмитрий, финансовый аналитик в крупной компании, которая занимается слияниями и поглощениями. Он тоже называет себя выживальщиком и к кризису подготовился основательно: у него есть запас продуктов на четыре месяца, внедорожник, двухместный параплан и еще четыре места, куда можно в случае чего переехать жить. «Это не паранойя, а предусмотрительность», — говорит аналитик, уплетая свинину в кисло-сладком соусе в одном из московских ресторанов.
Дмитрий, респектабельный господин в светлой костюмной паре, — человек рациональный и обстоятельный. Он не хочет уезжать из Москвы, как Стерлигов. Он уверен: подготовка к БП не должна мешать жить, зарабатывать и строить карьеру. После любой катастрофы останется система общественных взаимоотношений и в нее надо будет вписаться: «Если ты взял ружье и ушел в лес, ты вне системы. Будь ты хоть Рэмбо, все закончится охотой на тебя». Зря выживальщики испытывают недоверие к состоятельным людям, говорит он, ведь в элитных поселках есть все что нужно: охрана, оружие, генераторы, ветряки, автономное водоснабжение и канализация. «Были бы у меня лишние деньги, я бы вкопал себе бункер на участке», — Дмитрий проверяет, не капнул ли он случайно соус на пиджак. «Лишние деньги» — это 3 млн рублей.
Стас, крепкий мужчина средних лет, один из частых гостей Джокервиля, утверждает, что все его товарищи делают припасы, но избегает подробностей: «Есть группа людей, которые мне помогают, которым я помогаю. В случае кризиса я могу на них положиться. А про свои «нычки» я вам ни за что не расскажу». Выживальщики готовятся к апокалипсису так, чтобы об этом по возможности не узнали посторонние. Потому что если каждый будет в курсе, как кто собирается выживать, уцелеть будет гораздо труднее.
No comments:
Post a Comment