ლტოლვილი ვიქტორ ჰიუგო-7: ახალი პოლიტიკური დარდები,მესამე ლტოლვილობა:

ლტოლვილი ვიქტორ
ჰიუგო ჯერსიზე,
განდევნილთა კლდეზე.

სიკვდილი საშინელი სინამდვილეა,მაგრამ ის ახალი სიცოცხლის დასაწყისია. "ნუ იტყვით სიკვდილს,თქვით გაჩენა".  ჩვენ პასუხისმგებლები ვართ იმიტომ რომ თავისუფლები ვართ და სიკვდილის შემდეგ ბოროტები დაისჯებიან მეტამფსიქოზით:ძოწით,მდიდრულად შემოსილი მგელი იქნება მგელი ტყეებში"("რას ამბობს ჩრდილის პირი").
"მე არა ვარ პოლიტიკოსი,მე ვარ თავისუფალი ადამიანი".
 ჯერსიში ჩასვლიდანვე ვიქტორ ჰიუგო ოცნებობს ყველა დემოკრატის,ყველა სოციალისტის, 1848-1849 წლებში

ლტოლვილი ვიქტორ ჰიუგო-6: ჰიუგო და ზებუნებრივი:

ვიქტორ ჰიუგო როგორც
 მოგვი, ზეთი ტილოზე,
მხატვარი ანდრე
ჟილ (1840-1885).

   " ყოველი დიდი სული თავის ცხოვრებაში ტოვებს ორ ნაშრომს, ერთს სიცოცხლეში და მეორეს როგორც ფანტომი."
დიალოგებმა მაგიდასთან ვიქტორ ჰიუგოს მისცეს როგორც ხატების ნიაღვარი ისე ზრდისა და დამწიფების საშუალება, ისაა საიქიოსთან კავშირის დამამყარებელი ერთ-ერთი პირველი ადამიანი, ადამიანი ვისაც მიესალმნენ სულები.   
    ის ფახდა წინასწარმეტყველი,რაზეც ოცნებობდა 1840 წელს. ის ხედავს რომ თავისი გენიას სიმაღლიდან ბატონობს ადამიანებზე.
    ის უფრო დიდია და სხვებზე უფრო შორს ხედავს. ის უნდა წაუძღვეს მასებს და ჩირაღდანივით გაანათოს მომავალი, აუწყოს მათ ჭეშმარიტებები.
ვიქტორ ჰიუგოს აზრით პოეტები არიან როგორც მოგვი მეფეები რომლებიც ხალხებს მიუძღვიან ბეთლემისაკენ  "ჭვრეტები", მოგვები).
     სპირიტიზმით გავლას აქვს უდიდესი მნიშვნელობა. მან აამოძრავა აქამდე ჩრდილში მყოფი შემოქმედება.

ლტოლვილი ვიქტორ ჰიუგო-5:

დოლმენი და კაირნი

 ჩაფლობა ფანტასტიკურში:

სეირნობა პეიზაჟებში და ფიქრებში:

  "ვაი! ყველაფერი აკლდამაა. იქიდან გამოვდივართ და იქ ვვარდებით. ღამე არის აკლდამის უზომო კედელი"(კორბოერის დოლმენი,"ჭვრეტები",VI,18). 

 სეირნობის მშვენიერ დღეებს ენაცვლება საათობით მუშაობა. ჰიუგო სეირნობს გრძელ ქვიშიან პლაჟებზე,ადის კლდეებზე, ევლება პატარა ყურეებში. ის აღფრთოვანებულია პეიზაჟის

ლტოლვილი ვიქტორ ჰიუგო-4: მკვიდრთა,მათ წეს ჩვეულებათა შესწავლა.უფრო პროზაული საქმე:

...ვიქტორ ჰიუგო გააოცა  გაზეთების სიმრავლემ: არის ექვსი,ფრანგულად და ინგლისურად გამომავალი გაზეთი და ვიქტხორ ჰიუგო ასკვნის რომ "მკვიდრებს უყვართ კითხვა რაც ღირსეულ სახეს აძლევს მანერებს და აერთგვაროვნებს მოსახლეობას".