სტალინის, მაოს და პერესტროიკის პრარაბების საყვარელი სუნ ძუ:

 

ისაა ძვ.წ. V საუკუნის ჩინელი სტრატეგოსი, მის ნაშრომს «ომის ხელოვნება» დღესაც კითხულობენ და სწავლობენ როგორც  დემოკრატიულ სამყაროში ისე კგბ-ს სკოლებშიც.რაც ეტყობა კიდეც თანამედროვეობას, მაგრამ ჯერ  შევჩერდეთ მის ერთ-ერთ პოზიტიურ ასპექტზე :

«… ჩინეთის მთელი ისტორია ბრუნავს დაპყრობისა და  მოქმედი, ვაჭრობის და გაცვლათა ჰარმონიულად მარეგულირებელი სახელმწიფოს    დაცვის და მისი დღეგრძელობის უზრუნველყოფის ირგვლივ. მთავარი იყო მოქმედი და ეფექტური სახელმწიფოს სიმტკიცის, მისი არსებობის გახანგრძლივების უზრუნველყოფა.

   მღელვარე, « მეომარ სახელმწიფოთა პერიოდებად» წოდებულ პერიოდებშიც როდესაც სამხედრო ბელადები ერთმანეთს ექიშპებოდნენ ქვეყნის სივრცის გულისთვის მიზნად რჩებოდა იმპერიის ერთიანობის აღდგენა ახალ საფუძვლებზე.ქვეყნის და სახელმწიფოს დღგრძელობის, ხანგრძლივობის ხელოვნება არის სტრატეგიის ამ კულტურის გულში და ჩინელებმა მათი ძლიერი კულტურით  მოახერხეს დროებით დამარცხებების ტერიტორიულ გამარჯვებებად გადაქცევა მათი დამპყრობელი მონღოლების და შემდეგ მანჯუების გაჩინელების გზით.
დღეს მონღოლეთის ნაწილი ჩინურია და ჩინურია მთლიანად მანჯურია.
შუაგულის იმპერიაში სიმდიდრე შედარებით იშვიათია და სამაგიეროდ ჩინელები დახელოვნებული არიან დროის გამოყენებაში. სწორედ ამ დროით განზომილებაში მოიპოვებენ ჩინელები მოქმედების თავისუფლებას და სარგებლობას ნახულობენ გარემოებათა შეცვლიდან.

არჩილ ჯაჯანაშვილის პუბლიცისტური წერილები:

ლიტერატურული ძიებანი 2002 №22 ჟურნალისტიკა
მაყვალა გაჩეჩილაძე
არჩილ ჯაჯანაშვილი 1937 წლის რეპრესიების მსხვერპლია. მისი შემოქმედება უცნობია საზოგადოების დიდი ნაწილისათვის და აქამდე დაუმსახურებლად იგნორირებული. ამიტომ ზედმეტი არ იქნება მკითხველს გავაცნოთ მისი ბიოგრაფიული მონაცემები1.
არჩილ ჯაჯანაშვილი დაიბადა 1885 წლის მარტს თბილისში. დაამთავრა ქართული გიმნაზია და გაემგზავრა რუსეთში სწავლის გასაგრძელებლად. შევიდა ნოვოროსიისკის უნივერსიტეტში ისტორია-ფილოლოგიის ფაკულტეტზე ფილოსოფიური განყოფილების განხრით. სამწერლო მოღვაწეობა დაიწყო 1903 წელს და მის შემდეგ 34 წლის განმავლობაში თანამშრომლობდა ქართულ პერიოდულ პრესაში, როგორც ჟურნალისტი - პოლიტიკური მიმომხილველი, შესანიშნავი პუბლიცისტი, სალიტერატურო და თეატრალური კრიტიკის წარმომადგენელი, ბელეტრისტი, მთარგმნელი და ტექსტოლოგი. შეადგინა და გამოსცა არჩილ ჯორჯაძის თხზულებათა მე-6 ტომი. 1912-14 წლებში ხელმძღვანელობდა „სახალხო გაზეთის“ გამოცემას, როგორც გამგე, გამომცემელი და რედაქტორი.
მოღვაწეობდა და იბეჭდებოდა მრავალ პერიოდულ გამოცემაში ოცამდე სხვადასხვა ფსევდონიმით და კრიპტონიმით - ა. ჯ., ჯ., არ. ჯ-შვილი, ბარელი, გარდელი, მეთვალყურე, უცნობი, მოუსვენარი და სხვა მრავალი.

ჩინეთის კულტურული ექსპანსია და პერესტროიკის პრარაბების მიერაც ნასწავლი სუნ ძუ:

2011 წლის ოქტომბერში ჩინური კომპარტიის ჟურნალში Qiu Shi გამოქვეყნდა ჩინეთის პრეზიდენტი ჰუ ჯინტაოს სიტყვა რომელშიც ის ხაზს უსვამს იმას რომ
"მტრული საერთაშორის ძალები აძლიერებენ სტრატეგიულ შეთქმულებას რომლის მიზნებიცაა ჩინეთის გადასავლურება-ოქსიდენტალიზაცია და დაშლა-დაქუცმაცება. ეს ძალები ცდილობენ ინფილტრაციას კულტურულ და იდეოლოგიურ სფეროებში". ჟურნალისტმა თავის მხრივ კი დაამატა რომ ჩინეთს ჯერ არ მოუგია რბილი,ნაზი ძალაუფლების,Soft Power-ის ბრძოლა დასავლეთის წინააღმდეგ.
ჩინელების აზრით ეს რბილი და ნაზი ძალა არის სულაც არარბილი და არანაზი ძალის პარალელი და ოციოდე წლის მანძილზე ჩინეთი პირდაპირი უცხოური ინვესტიციების მიმღებ მსოფლიოს სახელოსნოდან გადაიქცა მსოფლიო ეკონომიკის მეორე ძალად.

თანამედროვეობის პრობლემები, ჰონკონგი:

დენ სიაო პინი და 

მარგარეტ ტეტჩერი 

მიუხედავად ყველაფრისა ძნელია ჩინელობა ჰონ კონგში...ჰონკონგი, წასვლა ინგლისურად,ინგლისელი ჯენტლმენები და ჰონკონგი:

კოლონია კოლონიზაციის გარეშე,ჰონკონგი, დიდად არ აინტერესებდა ინგლისელებს. ისინი ხელს არ უშლიდნენ მის ფენომენალურ ეკონომიკურ განვითარებას და მათ არაფრით შეუშლიათ ხელი ჰონკონგის ჩინეთისთვის დაბრუნებაში 1997 წელს.
ჰონკონგი,რომელიც ჩინეთმა 1898 წელს 99 წლით გადასცა ინგლისს, ოფიციალურად დაუბრუნდა ჩინეთს 1997 წლის პირველ ივლისს.

ჩინეთისა და დიდი ბრიტანეთის მიერ 1984 წლის 16 დეკემბერს ხელმოწერილი შეთანხმებით დადგენილმა ამ მოვლენამ დაასრულა შეხვედრებისა და მზადებათა გრძელი სერია რომლებმაც პეკინის მთავრობას მისცეს ტერიტორიის გაკონტროლების საშუალება.

დიდი ბრიტანეთი ამაში ხედავს მოლაპარაკებებით დეკოლონიზაციის მოდელის წარმატებას.